*** nie lubię

nie lubię spoconej pościeli
braku odpowiedzi
nie lubię gdy nic nie mówisz
nie lubię Twojej sekretarki
masz taki smutny głos
nie bardzo przepadam
za Twym łaknieniem wolności
daje mu do myślenia
za dużo myślę
mówią że ludzie idą na psychologię
żeby się sami wyleczyć
nie lubię tego co jest
teraz we mnie czego
nie potrafię wytłumaczyć
potrzebuje Twojego ciepła
troski
Ty także
pytam się bez celu dlaczego
znam odpowiedz
dlaczego to ja mam być pierwszy
dlaczego nie potrafisz zrozumieć
dlaczego obwiniam Cię za to
czego nie wiem ( czy jest)
dlaczego nie widzę Ciebie
taką jaka jesteś
twej zagadkowej studni bez dna
lęków pragnień i potrzeb
tak ciasno ze sobą związanych dlaczego to piszę
napisz , będzie boleć
boli

nie wiem - ale pewnie z Panią mam do czynienia - ale jedno tylko i w formie sugestii - a to co napiszę to nie ja wymyśliłem - tylko jakiś tam sławny poeta - "jedynymi drzwiami w domu rozpaczy jest uśmiech" - a teraz ode mnie - dużo w tym wierszu wyłożone "kawa na ławę" - myślę, że część powinnaś wyczyścic pozostawiając domyśly czytającym - ale to tylko moja sugestia (powtórka na bis) a Twój wiersz

serdeczne pozdrówko W_A_R

dziękuje bardzo za słowa ;"jedynymi drzwiami w domu rozpaczy jest uśmiech" może faktycznie zbyt dosłownie powiedziane "kawa na ławę" , ale to także jest jakiś koncept ,nie tylko chodzi o ty by mydlić oczy i zmuszać do domysłów które plączą treść przy odbiorze , ale zgadzam się można jak nad kazdym wierszem usiąść podłubać i oszlifowac go dokładniej :) dziękuje za opinię WAR