ból

Przy narodzinach dajemy ból

Całe życie towarzyszy nam
Nami kieruje burząc wiele tam

W zamian za uśmiech, piekielną złość
W zamian za dobro, ironiczną złość

Jednak cierpiąc człowiek uczy się
Uczy jak nie dać pokonać się

W zamian za miłość dostajemy garść ran
W zamian za miły gest, parę dodatkowych blizn

Człowiek cierpiąc słaby jest
Dlatego do Boga kieruje swój gest


W zamian za cierpliwość, piskliwy głos os
W zamian za prace, grobowe pałace

Zato umierając przekazujemy innym ten cierpień stos…

wiesz Gal Gerard przeczytalam pare razy i nie bardzo moge sie z toba zgodzic mysle ze czlowiek otrzymuje w zyciu to co sam daje po prostu wszystko wraca do niego w taki czy inny sposob, chociaz nie koniecznie od tych ktorym dajemy.
"Jednak cierpiąc człowiek uczy się" tu jedynie moge zgodzic sie z toba, cierpienie jest nieodzownym towarzyszem czlowieka, ale tylko dlatego ze jestesmy niedoskonali,a to boli ):
a wiersz nie za fajnie napisany to "sie" powtarzajace sie i inne niedopasowane rymy .... a moze po prostu zle zrozumialam ?
pozdr, M+A

a na to to jużchyba trzeba będzie nowy termin poetycki wymyślić: powtórzenie z przodu, powtórzenia z tyłu :))
a tak na poważnie to nie wiem o co chodzi... (ale mam radę: poczytaj trochę(takąwiększą "trochę") wierszy i komentarzy na forum przed dodaniem następnego...obiecuję że dobrze na tym wyjdziesz)
pzdr

poezja to nie tylko chaotyczne przelewanie, chaotycznych myśli na papier...
a zato pasowałoby napisać oso bno
pozdrawiam

Zato, a nie za to - dlatego, że chciałbym wyzwolić się z formy logicznej. Budować coś niczym dekadenci (wkońcu historia się powtarza). Dlatego neodekadentyzm i chaos jest moim kierunkiem myślenia.