*** (a deszcz opadał…)

a deszcz opadał ze złości
z chmur na chmurne czoła
ciągnął swój do swego zgodnie
z grawitacją - ot fizyka -
fizyczność. i ten kwaśny deszcz pH twojej śliny
wbrew porządkowi. jest idealnie
miękki

na swoich deszczowych łapach
szlifuje dachy naszych domów.
i chodzi swoimi drogami
po twarzach

i w kolanach. rozmiękłam
bo chmur nie można pozbierać
- rozbierać do suchej nitki
i węży w kieszeni. brać zbyt perwersyjnie
zbyt serio

- tak
tu najlepszy jest chłód w poprzek
i tandeta tęczy

amplituda bycia

mżawką deszczem i burzą

końcówka zdecydowanie tak.
wcześniejsze strofy lekko przegadane. można by
spokojnie zrezygnować z kilku wersów.
chyba za bardzo chcesz aby wszysto było
jasne i logiczne :) zabrakło mi tej przestrzeni
pomiędzy słowami:)

pozdrawiam
Agnes

Czułem się, czytając, jak kot pod rynną-fajnie.

Agnes- zgadzam sie z Tobą w 100% ale za cholere nic ostatnio nie potrafie naprawic ;/ nie wiem czy dawac do P i ewentualnie tam jakos modyfikowac czy wysłac na roczna banicje do szuflady?

Stefanie: zadnych poprawek? wskazówek? miaukniec na "nie" kota z pod ryny?

ja mam pomysł:) np.

a deszcz opadał ze złości
na chmurne czoła
ciągnął swój do swego
z grawitacją - fizyka -
fizyczność. i ten kwaśny
deszcz twojej śliny
wbrew porządkowi. jest idealnie
miękki

- generalnie:nożyczki:)

oczywiście to tylko propozycja. wolałabym, żebyś zrobiła to po swojemu.

pozdr. a