* * *

Na zakretach życia ...
... człowiek zapomina ...
... traci słuch ...
i wzrok.

Leci przed siebie na oślep
na łeb, na szyje
biegnie na czworaka ...
pełźnie ...
bo brakuje mu sił.

Ale Ty w tak pięknym wieku
musisz słuchać
śpiewu ptaków i szumu wzburzonej wody,

musisz patrzec na
rozkwitające pąki i wschodzące słońce,

musisz chwytać
powietrze w płuca i szczęście w ramiona.

Bo pamiętaj, że trzeba chcieć!
A chcieć to biec,
widzieć,
słyszeć
i chwytać!

sugerowałbym lekką zmianę końca wiersza aby "zakręcić" do początku
przekaz troszkę nakazujący - może przez te "musisz" - ale w formie i stylu wiersz w normie poetyckiej zachowany

serdeczne pozdrówko W_A_R

dwie pierwsze zwrotki są super, środek może być a zwrotka ostatnia nie podoba mi się zupełnie