"..."

omamia twe ciało, wbija szpony w rozgrzane mięso
nim zdażysz mrugnąc..powieką czy rzęsą
...on już u stóp twych...przy gardle twym dyszy i mówi:
nie pragnę twej duszy...
lecz wybawienia
...wiec daj mi już odejść...nie gryź sumienia





[sub]Tekst był edytowany przez Ewa_KC dnia 28-05-2004 10:46.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Nowak Grzegorz dnia 29-05-2004 13:56.[/sub]

Super! Do ulubionych
Pozdrawiam

szkoda, że czasem tytuł ogranicza odbiór wiersza..
całkiem całkiem dobry, chociaż coś mi nie pasuje środku :)
duży plus
;)

dzieki za komentarze...
pozdrawiam

Zmienił bym tylko tytuł
Pozdrawiam

ja też mam jedynie zastrzeżenia co do tytuł, racja że ogranicza odbiór. Poza tym, wielki plus! i to wcale nie jest odwdzięczanie się ;)

:)

SUPER tylko tytuł.....

może po prostu zostawić bez tytułu?
;)

pozdrawiam
Emilka

Brawo Grzesiu! :) jestem oczarowana (zresztą tak jak wszyscy tu zebrani),a co do tytułu - popieram Emilię :) lepiej będzie jak zamienisz go na... np. kropeczki ;)

pozdrawiam :*

Uważam, ze to jest najlepszy Twój wiersz, reszta, którą czytałam wydala mi się zbyt „naciągana” miałam wrażenie, ze piszesz o rzeczach sobie obcych, które nie do końca odpowiadają twojej osobowości. Ten wiersz uważam za najbardziej osobisty i prawdziwy.

Może faktycznie cos tam zgrzyta w środku, ale jeszcze nie umiem znaleźć, co. Tak czy inaczej podoba mi się i dodam do ulubionych.
Pozdrawiam