spacer

chodź psie do nogi
kość ogryziesz potem
po parku spacerować bedziemy znów dumnie
aleją brzóz
co krawężnikiem cienia
świat od świata odgradza
jak płotem
twój los prosty psie
ot, żarła micha
kij zębami obdarty
i myśli tułacze
ale ja wiem
że kiedy śpisz
wzdychasz
że nieraz, gdy nie widzę
płaczesz

Podoba mi się. Lekko się czyta, bardzo obrazowy.
Serdecznie pozdrawiam, będę Pana śledzić :)

tak tak tak : ) to lubię - bardzo mi się podoba - leci do ulubionych
pozdrawiam

Gratuluję. Czekam na jeszcze. Pozdr..)))

Dziekuję za komentarze. Jest mi bardzo miło :) Pozdrawiam. Hmmm...

beztroskę...hmmmm... :) Dziekuję Ewo

Witam Cepelisz! on wie ze ty wiesz !?
"ot, żarła micha
kij zębami obdarty
i myśli tułacze" - no i ten spacer ....
pozdr. M+A

Czytałam razy kilka i czuję tu głębszy podtekst.
Spacer i pies to tylko symbole.W zasadzie mam wrażenie jakoby sam Autor wołał kogoś o zrozumienie, że jest kimś więcej,niż kompanem i potrzeb ma ponad:
"żarła micha
kij zębami obdarty ".

A może się mylę?

Dzięki, oczywiście wiersz podoba mi się ...
I.

IRIS jestes bardzo blisko moich mysli, MARIO on z pewnoscia wie. mysle, ze ten pies to sam autor :) (bez urazy)
pozdrawiam. kuba.
[sub]Tekst był edytowany przez Kuba Koncewicz dnia 09-05-2004 10:21.[/sub]

Towarzyszenie (milczace) nie jest łatwe.

Ciekawy tekst.
A.

Widzę, że ta para świetnie się rozumie i ma swój świat za płotem w parku. Tylko pogratulować

Rozumiem Panie Zbigniewie, że tekst był zbyt trudny. Proszę się tym nie frasować :) Dziekuję za komentarz, dziękuje wszystkim, którzy przeczytali tem wiersz. Pozdrawiam.