mam już dużą sukienkę ...

odór alkoholu
płuc twoich
kierował ruchem
zderzających z trzaskiem słów
wystraszona mała sukienka
schowana pod powiekami
dygotała w obskurnej toalecie
gdy zajadłe buty
próbowały zbić
wylęknioną szybę
a kompas źrenic
nie mógł jej namierzyć
wśród wysokich fal
obranego kursu:

zero
siedemdziesiąt
pięć ...

Patrycjo teraz masz juz duza sukienke wiec tak latwo nie schowasz jej pod powieki, pewnie masz lepszy schowek dla niej ?
smutne wspomnienia,ladnie i dyskretnie opisane (((
pozdr, M+A

Wymowne. Umiesz , Autorko, napisać .

A.

uważam, że to dobry wiersz, ciekawie dobrała Pani tytuł
pozdrawiam

To dobry wiersz i jest o czym myśleć. Pozdr.))

no, no +
dzis nie mam sily nawet rekami ruszac zeby cos napisac, ale ten wiersz zmusil mnie do wklepania paru slow komentarza.
jeden z ciekawszych tekstow w ostatnim czasie
pozdrawiam

Przede wszystkim dziękuję za komentarze
Trudno mi się akurat wypowiedzieć pod tym tekstem ...

Ewo: mała sukienka być musiała w celu zaznaczenia tego, że mimo że teraz jest duża to nadal boi się ...
Poza tym „mała” i samo słowo „sukienka” kojarzy mi się z pewną zwiewnością, czymś pozytywnym, drobnym, co należy otoczyć opieką i co łatwo można skrzywdzić i wystraszyć

Mario: niby tak powinno być...

Joanno: odważyłam się :)

Michale i Janie: dziękuję

Awrilko: przepraszam więc Twoje łapki ;)