Nie rozumiem.

Nie rozumiem co znaczą słowa,
z wiatrem wędrujące.
Z dalekich krain.
Przez granice gór.
Poprzez zwierciadła jezior
i lodowe sny.
Niosące nienawiść.

Nie rozumiem dlaczego opada miecz
na żyjących głowy.
I ich udręczone dusze
Z zadawaniem piekła na ziemi,
coraz dalej od raju.
Dłoń która dzierży oręż
niosąca nienawiść.

Nie rozumiem jedynej planety jaką znam,
jedynej na której pachnie bez.
I koi duszę ocean muzyk.
I jednocześnie płynie rzeka krwi,
jak niewyczerpana krzywda.


Nie rozumiem...
Nie rozumiem...

Za dawne dzieje,
dzisiejszy koszmar.

Za brak współczucia.
Za klęskę rozumu.
Za obszar głodu.

Nie będzie kary.
Lecz czy jeszcze warto
oglądać zachody.

Przecież powstaliśmy z martwych.

Mariuszu - odpowiem Ci jak tylko potrafię od siebie - kiedy zrozumiesz to znaczy że już Cię tu nie ma - tu na naszej planecie - ale cóż tam z kaznodziejstwa - z wiersza wynika, że wiosna strzela pakami a człowiek myślami wzlatuje nad niwę - nie rozumie ten kto widział a nie doznał - Amen

serdeczne pozdrówko W_A_R

Witam Mariusz! coz za refleksja !? ktoz to moze zrozumiec Mariuszu, chociaz powinnismy bo przeciez te krzywdy sa przez nas, nienawisc w naszych sercach i nie trzeba nawet przez "granice gor"....
pozdr, M+A
[sub]Tekst był edytowany przez Maria Anonym dnia 27-04-2004 15:03.[/sub]