Morze Barentsa

Nie nada otczaiwatsja.

Dmitri Kolesnikow



Miarowe tętno ciszy i ostatnie słowo
suwakiem grubych nitów wbili prosto w czoło,
oddychać rozkazali dymem oraz wodą

(zamknięta szczelnie przestrzeń, wizja z peryskopu
i w ten judasz więzienny wpatrzona głęboko,
jak pustym oczodołem, gładka maska mroku).

*

Wykuli młotem chmury – blaszane hangary,
falochron betonowy, betonowe fale,
fasady stupiętrowe, bąble okien, pianę

(a potem nauczyli – jak twojego tatę –
tych samych słów zawczasu, które śmierć tłumaczy,
gdy w oczy już zagląda: nie trzeba rozpaczać).





-----------------------------------
Dmitri Kolesnikow – jeden z trzech oficerów, którzy przeżyli wybuch na okręcie
podwodnym Kursk. Przed śmiercią zdołał napisać krótką notatkę, zawierającą listę
ocalałych marynarzy. Tekst zakończył słowami: Nie nada otczaiwatsja („nie trzeba
rozpaczać”).

bardzo bolesny wiersz ,lecz faktycznie rozpacz nie zmieni faktów .
moim skromnym zdaniem to arcydziełko współczesnej poezji.
pozdrawiam Waldemar

Przeczytałam kilka razy, z przyjemnością. Precyzyjny, obrazowy, trafiający w sedno.
Pozdrawiam!

Bo więcej waży jedna dobra strofa
niż ciężar wielu pracowitych stronic. - Cz. Miłosz.

Napracowałeś się, widzę. Ciekawe jak go słychać...

Pozdrawiam :)

Bartku!
Wiersz porusza czytelnika.

Kursk spoczywa na dnie Morza Barentsa,
na głębokości około 108 m na północny wschód od Murmańska.

Pozdrawiam.

Bartku
A dlaczego wprowadziłeś nawiasy? Ja osobiście zrezygnowałabym z nich,
chyba, że jest jakiś szczególny powód ich istniena w tym wierszu.
Możesz wyjawić jaki?

dobry, bardzo dobry, gratulacje.

Witaj Bartku
precyzyjnie oddałeś hołd chłopakom, bo jak liczyłem
zawsze przez 7-kę dobrnąłem do 13 :)
Jednak odwykłem od rymów, że aż dziwnie mi się czyta.
Oczywiście zatrzymałem się przy suwaku nitów i doszedłem, że to chyba sworzeń nitu ..?
/ale tego zrozumienie, to moje zmartwienie/.

Ładnie rozwinięte motto i sam pomysł wysupłania takowego -
jednak oprócz przywołania w pamięci tamtych chwil
na mnie wiersz powalającego wrażenia nie robi.
Czytałem niejeden Twój o klasie doskonałej /choćby ten o Dawidzie czy o Goliacie?/
Aha i dziwny ten rytm jakiś.

Pozdrawiam serdecznie
wczesno-niedzielnie :)

bardzo dobry wiersz
ciężki jak sam okręt
dudniący i lekko kołysany przez morze
wyrazy uznania
dziękuję Kmiel

Bardzo doby wiersz - jednoznaczny
Mam nadzieję, że nie będziesz musiał treści nikomu tłumaczyć.

Pozdrawiam jacek

Brawo, Bartoszu, brawo.

Waldku, czy dobrze zrozumiałem - ten mój tekst powyżej
to ma być to "arcydzieło"? Heh, no trzeba przyznać - ego
mam wybujałe, ale nie aż tak, żeby ze spokojem słuchać
takich słów. Ani to "dzieło", ani tym bardziej "arcydzieło"
- raczej tekst niedopracowany i mówię to z przekonaniem.
Gdybym tylko umiał - zmieniłbym parę wersów, serio.

Tym niemniej nie wypada mi podziękować za taki komentarz:)
Dziękuję więc serdecznie i pozdrawiam:)

Miło mi niezmiernie, zwłaszcza gościć panią po raz pierwszy w mych progach.
Dziękuję za przychylną opinię i kilkakrotne odwiedziny.
Od-pozdrawiam:)

W znojnym trudzie pisałem, to prawda:) Co to znaczy: jak go słychać?
Jak się przy recytacji zachowuje, o to chodzi? Myślę, że się nie nadaje...
Pzdr.:)

Dzięki za ponowną wizytę, miło mi. Czyli jednak go nie wydobyli?
Kurcze, niby czytałem dużo o tej katastrofie, ale najwyraźniej
nie doczytałem tej informacji. Dzięx i za to:) Pozdrawiam.

Witaj Aniu. Nawiasy są próbą zachowania szyku normalnego zdania, jak największej
przejrzystości tekstu. O ile po "gwiazdce" druga tercyna rzeczywiście mogłaby się obyć
bez nawiasów, o tyle mam wrażenie, że druga tercyna przed "gwiazdką" była by znacznie
bardziej oderwana od całości, gdybym nie dał jej w nawiasie. Tobie brak nawiasów
nie przeszkadzał by? Napisz mi, chętnie się zastanowię nad innym zapisem.
Pozdrawiam, dzięki za odwiedziny:)

Dziękuję. Cieszę się, zwłaszcza z pana aprobaty.
Pozdrawiam.

Dziękuję ci Egze za tą opinię. Mimo całej serii wcześniejszych pochwał, nadal mam
świadomość, że tekst nie jest "powalający', jak to określiłeś. Jednak, po pierwsze:
nie umiem aktualnie napisać go lepiej, przynajmniej bez jakichś podpowiedzi;
po drugie: doprawdy, że wiersz nie powala, to chyba nie jest powód by załamywać
ręce, nie?;) Tym bardziej, że widzę, że jednak niektóre aspekty przypadły ci do gustu:)

Dzięki za wspomnienie tamtego wiersza o Dawidzie, faktycznie - z niego byłem bardziej
zadowolony.

Pozdrawiam, średnio-niedzielnie:)

To ja dziękuję:)

Żartowniś:) Zobaczymy, jeszcze nic nie wiadomo:)
Póki co, to mi wszyscy tłumaczą, że to "bardzo dobry wiersz",
a ja wciąż nie mogę tego zrozumieć;)
Pzdr!