Kopciuszek i królewicze

Ballada zainspirowana wierszem Lilianny Szymochnika pt. "Nadobna materialistka",
a także dyskusją Lilianny i Sokratexa pod tym wierszem,
dlatego Im Obydwu dedykuję mój utwór.

Na balu w pałacu wśród panien bogatych
zjawiła się młoda, niewinna i śliczna,
odziana w wytworne, królewskie wprost szaty,
nieśmiała, szykowna, anielska, liryczna.

Królewicz ją jedną do tańca poprosił,
przystojny i młody, majętny i władczy,
i w swoich salonach wystawnie ją gościł
w splendorze kelnerów i dań z restauracji.

A po balu, w trakcie walca nad ranem,
zaszokował romantycznym wyznaniem:

Posłuchaj, Tessa, postawię sprawę jasno: nigdy się nie ożenię, bo nie chcę, żeby jakaś baba ogołociła mi konta i zwiała w cholerę. Bądźmy parą, ale bez ślubu. I żadnych dzieci, OK.? Niczego ci nigdy nie braknie, lecz dostęp do kasy pozostanie w moich rękach.
Jak to: nie chcesz markowych ciuchów, biżuterii, kosmetyków?! Ależ musisz odpowiednio wyglądać w eleganckim towarzystwie! Jak to: nie chcesz wyjeżdżać za granicę?! To mam jeździć sam? A ty będziesz siedzieć w ogrodzie? Nie, myszko, to jakaś bzdura!
To czego ty chcesz? Przerażasz mnie!

Na to głupi Kopciuszek w te słowa:
Po cóż mi forsa, na co to komu:
suknie, diamenty, wille po świecie;
szukam miłości, ciepłego domu,
chcę kochać męża i dzieci.
A królewicz jej zripostował:
Wygórowane masz wymagania!
To szukaj sobie dalej kochania!

Gdy latek trzydzieści przeżyła już z hakiem,
szukając miłości wśród nędzy i biedy
i ucząc po szkołach niewdzięczne dzieciaki,
następny się zjawił nadziany królewicz.

Dość stary, lecz jary, lubieżny i krzepki;
zakochał się ślepo, zwierzęco, nieludzko,
obiecał jej auta, podróże i kiecki,
brylanty i jachty, i złoto – za łóżko.

I tak szeptał do niej czule przy winie,
jak się składa śluby drogiej dziewczynie:

Jesteś tak śliczną i słodką laleczką, Tess, jaka rzadko się zdarza w życiu faceta; potrzebujesz tylko odpowiedniej oprawy: strojów, biżuterii, fryzjerów, liftingu... A w lecie – najlepszych światowych kurortów. Przy mnie się nie zestarzejesz, koteczko!
Jestem w trakcie rozwodu, nie żyję z małżonką, ona jest już stara, brzydka i do niczego, i tak mi się już znudziła, oj, taka jest już nudna, wiesz...

Na to głupi Kopciuszek w te słowa:
Po cóż mi forsa? Mnie także rzucisz,
gdy parę latek szybko przeleci!
Szukam miłości, nie dzikich chuci,
chcę kochać męża i dzieci.
Więc królewicz jej zripostował:
Skoro żeś taka wymagająca,
to szukaj sobie dalej, bez końca!

Czterdzieści stuknęło jej wiosen z okładem;
rzuciło ją wielu amantów ubogich,
bo który pokochać ją miałby odwagę -
tak piękną i dumną, że wartą szat drogich?

Aż wreszcie pojawił się trzeci królewicz,
nie stary, nie brzydki, nie głupi, nie biedny,
miał klasę i kasę, stadniny i chlewy,
był bardzo samotny i szukał królewny.

I zapragnął mieć na zawsze Kopciuszka,
więc wyszeptał jej wyznanie do uszka:

Jesteś reprezentacyjną matroną, Tesso, zasługujesz na bogatego męża. A ja szukam takiej żony – mojej wizytówki – kobiety z najwyższej półki, atrakcyjnej, wykształconej, dystyngowanej. W odpowiedniej oprawie będziesz mi błyszczeć na salonach!
Nieważne, co mówią o tobie sąsiadki – ja lubię kobiety z doświadczeniem i temperamentem, znające się na seksie!
Jak to: nie chcesz bogactwa?! Twój ojciec ma rację: chyba jesteś nienormalna! Chcesz do końca życia być na jego garnuszku?!

Lecz Kopciuszek uparcie w te słowa:
Na cóż mi forsa, przepych, wojaże?
Chcę kogoś kochać, wzajemność wzniecić,
szukam miłości i domu marzeń,
chociaż za późno na dzieci.
A królewicz jej zripostował:
Czemu poprzeczkę stawiasz nad głową?
Nie starczy ci być moją ozdobą?

Matkami zostały porządne kobiety,
rozwódki dostają do dziś alimenta,
a ta wciąż wydziwia i zmienia facetów,
przebiera i mówi, że miłość jest święta.

A ona wciąż czeka, niemłoda, samotna,
zbyt piękna dla biednych, gdyż boją się zdrady,
zbyt wielka dla książąt, gdyż boją się kochać,
bo miłość to nazbyt wysokie nakłady.

A można prosić streszczenie?

Nie, Michale. Czytaj lektury obowiązkowe w całości. ;-)

Nie wytrzymam takiej dawki, przeczytałem 2 pierwsze strofy i dość, niech dalej się męczą dedykanci.

Dobra, zniosę. Nie każdy musi być czytaty. A Ty nie jesteś moim uczniem, to co ja się będę... :-)

a ja przeczytałam i się opłacało :) :D

pozdrawiam

Bardzo mi jest miło. Dziękuję za dotrwanie i za przychył komenta. ;-)

ogólnie plus, ale nie wielbię ani Soxrates a ni tymbardziej Lillianny...

Witaj!Oxyvio ballada jest piękna.
Jestem mile zażenowany z tejże pochwały.
Wyjdę z taką ogólna myślą do poetów:

"Nie patrzmy na to, co widzialne
ale na to, co niewidzialne.
Bowiem to, co widzialne, jest doczesne,
a to, co niewidzialne, jest wieczne".

Pozdrawiam Ciebie i Sokratexsa.

I tamta ramta tamta ramta
bim bam bo i terere

i tak niezliczona ilosc wersow aż autorka przysnęła nad tekstem, za co ją podziwiam, bo ja przysnąłem najwyraźniej znacznie wcześniej.

Takie pytanko, po tym jak już sobie poprzebierałem po tekście wzrokiem: dlaczego Twoim zdaniem to zasługuje na dział Z? Czy jego poziom nie jest już dostatecznie niski, żeby jeszcze dobijać go taką sztampą wersów? Przecież te wymienianki gramatyczne i rymy gramatyczne urągają wszelkim zasadom warsztatu poetyckiego i pasują raczej na forum o hip-hopie (ale nie za dobre). Smutno.

Pozdrawiam Ciebie Sokratexie i Oxyvie

Zapewne spał smacznie w legowisku
a teraz, jak ten rozsierdzony byk
biega, za potrzebą po całym lesie
widocznie swojej lochy płochej szuka.
Tylko bez urazy Dziku pożartować mogę.
Ave!

No z kulturą to u Ciebie dalej na bakier :(
Tylko czy to tylko niewychowanie, czy już hipokryzja?

Nie jestem żadnym obłudnikiem
Panie Krzywak i nie udaję dwulicowości.
Przecież napisałem, że żartuję.
A Pan już chce mnie rozstrzelać.
Ave!

Na drugi raz ugryzę
się w swój własny język
zanim coś powiem.
Ave!

Jeszcze coś powtórzę za Andrzejewski (też z 2 tomu "Z Dnia na dzień"). który uznał, że jeżeli istnieją dwa zwalczające się obozy, jest to bardzo dobre dla poezji. Dlaczego? Bo walka o tekst jest chyba najlepszym dowodem na to, że ktoś go przeczytał i przynajmniej starał się go zrozumieć i jakieś wnioski z tego wyciągnął. Ale schodzenie z gruntu tekstowego na kpiny to już cenzura dla danego "krytyka". Bo tekst to tylko tekst, raz lepszy, raz gorszy, ale wyobraź sobie sytuacje, że zamiast pisać pod Twoim wierszem: "ten tekst to kupa" ktoś napisze: "ty jesteś kupa" to zupełnie nie pasuje do definicji czytanego tekstu.
I to jest taka delikatna, subtelna różnica, którą namiętnie łamiesz i wreszcie czas się trochę zastanowić. Albo to jest forum poetyckie, albo piszemy, co kto ma w majtkach (chociaż to drugie to i tak jest jedną wielką niewiadomą).
Dlatego - nie rozstrzelać, tylko popraw sie Pan, popraw, pisz dobre wierszydła i wtedy będzie bardzo ładnie.

Oxyvio - całość jako pomysł tak, znalazłem dwie rzeczy jakieś takie:

królewskie wprost szaty - może by na - królewieckie szaty?
(toż kiedyś tak się mówiło - "królewski" to dzisiejsze zuborzenie)

wille po świecie - jakby te "świecie" było na siłę

MN
ps. mail'a nie dostałem - sprawdzałem, GG też niczego

Dzięki za plus.
Nie masz obowiązku nikogo wielbić, ale te dwa wyznania pod adresem Sokratexa i tym bardziej Lilianny są bardzo niegrzeczne i na pewno przykre dla nich.

Dziękuję Ci, Lilianno. Bo ja wiem, czy piękna? To odpowiedź na to, co napisałeś o "Nadobnej materialistce" - każde zjawisko można oglądać przynajmniej z dwóch stron i z każdej ono inaczej wygląda. Tyle chciałam wyrazić tą balladą. Zaś ocenę postawy bohaterki - dumnej, pięknej i przez to nieszczęśliwej idealistki - pozostawiam Odbiorcom, podobnie jak zrobił to reżyser filmu pt. "Tessa Daurberville" - Polański (nie wiem, czy dobrze powtórzyłam nazwisko bohaterki). Na pewno film Polańskiego jest lepszym dziełem na ten temat, niż moja ballada.
Ale chciałam porozmawiać z Wami wierszem. Bo takim zabawom służy ten portal. No nie?
:-)

Oscarze, dzięki za wpis. Rozbawiłeś mnie tymi przyśpiewkami na wstępie! :-)
Msz prawo do własnego zdania, oczywiście. Ja też mam prawo. Uważam, że poziom wiersza nie jest zbyt niski, żeby go wkleić w tym dziale. Nie jest to bowiem "Almanach wierszy genialnych", tylko amatorskich.
Ale nie musi Ci się podobać akurat to, co ja piszę.
Pozdrawiam.

Kiedy spałeś, ja pomyślałem, że to pewnie metafora długiej, balowej sukni Kopciuszka :)

Pozdrawiam.
Nie, to metafora dłuuugiej koszuli z walenia. ;-D

Tak, możliwe. Ale tylko pod warunkiem, że i wiersz Lilianny, i Wasza dyskusja o "Nadobnej materialistce" noszą te same znamiona. :-)
Sokratexie, ja nigdy nie twierdziłam, że moje wiersze inspirują zagranicznych dziennikarzy i zmieniają życie ludzkie. Ja sobie tu piszę dla zabawy, dla dobrego towarzystwa, dlatego, że Was lubię.
A jeśli uznałeś, że moja dedykacja Ci uwłacza, bo poziom Twojej Poezji jest nieporównanie wyższy niż moich wierszyków, to wybacz - uwłaczanie Ci nie było moim celem. (Nigdy).