na rozstajach dróg...

na rozstajach dróg
diabeł ogniem dmie
znanej pieśni kres
wszystkie wyjścia złe

rozum wybór zna
on wytyczył kurs
stopy wrosły w grunt
serce prosi puść

nie chce mądrze żyć
z dekalogiem spać
woli rosę pić
z wiatrem w bezdech gnać

tańczyć w kroplach dżdżu
w ciepłych dłoniach śnić
może lepiej tak
niż w rozstajach tkwić

Pani Seweryno!
Piękny wiersz. Czasami trzeba "iść pod wiatr" - by Żyć.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

tak - decyzja i nagły zryw - bo diabelskie zakusy to ... i oby nie na skróty - oby z tych rozsatjów jaknajszybciej wybyć w zycie

serdeczne pozdrówko W_A_R

Stoję na rozstajach
a godziny płyną -
zdecyduj się wreszcie
dokąd pójść dziewczyno!

To o mnie,
może ostatnia zwrotka Twojego pięknego wiersza pomoże mi rozwiązać chociaż część problemów na dziś. Bardzo potrzebne mi teraz takie wsparcie. Dodaję do ulubionych.

Z przyjemnością przeczytałam
Zofia