****

Jest brzemienna
w skutki własnych pomyłek
Nogi spętane
wiarą w słuszność decyzji
Przemyka pomiędzy
pragnę i muszę
Gdzieś
po drodze
zgubiła
siebie

Ciekawy twór, ale wrazenie moje takie, że jakoś tak ciężko powstawały te metafory, takie wymęczone. Pozdrawiam:)

A ja w tym wierszu odnalazłam chyba siebie.
Wezmę go pod poduszkę, prześpię się z tym i zobaczę co wyjdzie z moich rozmyślań. Ogólnie wiersz pasuje do mnie, ale nie do końca na szczęście. ;) Jedyna rzecz która mi się nie podoba to to że na taką ilość metafor za mało tutaj słów. ;) Ale nie jest źle.
Dzięki za wiersz.
Pozdrawiam.

mam mieszane uczucia, niby wszystko w porządku ale nie mogę się pozbyć wrażenia pewnego rodzaju "zadęcia", chyba lada moment utworek się rozpęknie;) może to chwilowe odczucie... poczekam na kolejne Twoje prace
pozdrawiam

początek i rozwinięcie są świetne :) to gubienie siebie troszkę trąca czymś co już było... ale ze względu na wcześniejsze wersy bardzo mi się wiersz podoba :) piękne metafory.
szkoda że ten tytuł taki... niezachęcający, na przyszłość radzę poświcić mu dłuższą chwilę, dzięki niemu mocno poprawia się ogólnie cały wiersz :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Dziękuję wszystkim za komenty. Wezmę je sobie do serca.

Z mojej strony na razie mały + . Muszę to jeszcze przemyśleć tzn pani wiersz, bo coś mi nie pasuje ( konkretnie treść - jej znaczenie), ale postaram się w najbliższym czasie jeszcze raz napisać.

Pozdrawiam.