Trzeba wierzyć

Trzeba wierzyć
w coś, w kogoś
po prostu
Czasem zrezygnować
z odpowiedzi
ot tak
Umieć słuchając głosu
iść po linie
życia
I mieć nadzieję, że się nie zginie
na zawsze

Najpierw skomentuję wiersz :)
Całkiem niezła forma, chociaż brakuje interpunkcji. Brakuje mi tu błyskotliwego zakończenia - odnoszę wrażenie, że wiersz nie jest dokończony...

Treść:
Zaufanie trzeba mieć, ale żeby je wpierw kogoś obdarzyć, trzeba poznać kilka odpowiedzi. A życie nie może sprowadzać się do ślepej wiary. Każdy powinien być indywidualnością, a nie uczestniczyć w "owczym pędzie". Weź pod uwagę II wojnę światową (blizny niestety pozostały), po której ludzie stracili zaufanie do innych. To była gorzka lekcja ostrożności. Niestety i dzisiaj zdarzają się przypadki oszustw. A wiara w Boga? To jak wierzyć w siebie - tylko jemu zaufaj, a On popcha cię prosto do celu :)

Pozdrawiam serdecznie

Uważam ten wiersz za bardzo przeciętny, nie zniesmaczył mnie ale także nie zrobił na mnie dobrego wrażenia... Może innym razem
pozdrawiam

Średni. Taki "słodki" i bynajmniej nie pozytywnie. Jakoś patrząc przez okno ten, wiersz wydaje mi się zupełnie "nie na miejscu"... Może jak będzie bardziej słonecznie... Pozdrawiam. Patrycja.

Dziękuje wszystkim za poświęcenie mi wojego cennego czasu. Co do Pana
Panie Piotrze,to kwestia dyskusyjna czy wiara w Boga jest tym co wiara w siebie lub też wiara, że wszystko samo się zrobi, a raczej stanie. Bynajmniej nie jest to (w założeniu)wiersz o wierze, lecz o nadziei, która wg mnie jest wsparciem w dziełaniu, a nie sprawcą. Pzdr.
Magdzia

No poewnie! Wiara jest wątkiem dyskusyjnym - lecz to był tylko przykład :)
Ale moje interpretacja przeniosła to na filary religii i historii. Będąc katolikiem i poetą ciężko jest nie mieszać spraw religii z twórczością poetycką :)

Pozdrawiam serdecznie

łatwo wchodzi, szybko się zapomina.

Pozdrawiam