Zbyt Późno

moje szklane łzy
rozbijają się
o twoje lodowate dłonie

moja ciepła krew
zastyga na
twoich zimnych ustach

za późno zrozumiałeś
że tylko mnie
potrafisz kochać...

Ten wiersz jakos nie wywoluje u mnie zadnych emocji, ani nie sklania do refleksji...Nie wiem dlaczego..
Pozdrawiam

"szklane", "lodowate", "zimne" i ta krew, a to wiersz o miłości, nawet jeśli o tej nieodwzajemnionej czy utraconej, to jakoś nawet nie czuję tu nutki żalu. Nie chodzi mi tu wcale, o brak jakiejś cukierkowości tylko opisu normalnych, ludzkich uczuć. Czemu tylko w tak szkarłatny sposób potrafisz to wyrazić? Jakbyś na siłę starała się być zła, tak to odbieram, ale to tylko moje skromne zdanie, pozdrawiam Cię serdecznie i życzę więcej uśmiechu

karmanti uwierz mi... nie na siłę

czasem po prosu przychodzi chłód i ciemność. znieczulenie jest przekleństwem... ale wtedy i tego nie czuć.

ale to mija, dark, sama zobaczysz. coś się kończy, coś zaczyna. na wiele różnych sposobów.