Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Manowce


magda

Rekomendowane odpowiedzi

Schrypniętym wydechem klepię pacierze drogowskazów.
Przecież nie pomyliłam drogi? Więc za cóż mnie karzą?

Diabeł na rozstajach pozamieniał mi drzewa,
anioł chybił troską wierząc, że tego mi trzeba!
A może to ja oślepłam na jedno mrugnięcie?
Gwiazdy zawirowały – ot, gotowe nieszczęście?
Może zapatrzona na zioła, na drozda, na strzechę,
poszłam za wiewiórką, za pająkiem, za grzechem...?
Może niewierna sobie w dwie drogi się puściłam
i tak błądząc dwojako własne lęki ziściłam?

Nie wiem. Stoję i zerkam przez ramię na księżyc,
solą wahania rzucam by urok parszywy odpędzić.

Może to diabeł chybił...
...a anioł wie lepiej?
I strachem posłany, jak cisową procą,
biegniesz do mnie, szalony, pomyloną nocą...?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zapomniał Pan jeszcze o drodze, strzesze, rozstajach, grzechu... O ile pamiętam w tym wierszu nie pojawia się ani jeden element, który nie byłby doskonale znany czytelnikowi. Jest to jeden z niewielu wierszy z których jesem dumna, gdyż osiągają jedność formy i treści - proszę wybaczyć brak krytycyzmu :) Dla równowagi dodam, iż doskonale zdaję sobie sprawę z jednego poważnego zgrzytu z gatunku "który element nie pasuje do pozostałych", więc nie twierdzę iż utwór jest bez skazy, skadże znowu.
Powinien mieć Pan "przaśne" skojarzenia. Ale rozumiem, ze ani temat, ani klimaty nie są Panu miłe, bo toż to rzecz gustu przecież.

dziękuję za uwagę poświęconą i czas
pozdrawiam
m.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...