****

Nie ucz mnie kochać
wiesz przecież, że to niemożliwe...
Nie potrafię dać więcej
bo nie mam już nic
moje serce....zakopane w lęku
przestało już dawno bić

Nie ucz mnie kochać
szkoda cennych chwil
Nie będziesz i tak pamiętać...
Zamkniesz przede mną drzwi.

Nie obawiaj się prosze, że to przez Ciebie
tak się po prostu zdarzyło....

Nie ucz mnie kochać...już nie umiem

mam takie same odczucia co Ewa,
czuć brak tytułu, treść niemal jak myśli chorej na depresję, szkoda, że nie ubrane w coś bardziej interesującego by zapaść na dłużej w pamięć

Magdo, Twoja bohaterka w kolejnych wierszach musi wyjść z tej depresji :) tego jej życzę

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Nietety, moja bohaterka cierpi na coś więcej niż depresja. Następnym razem postaram się o tytuł, ale mam z tym bardzo duże kłopoty. Dziękuje i pozdrawiam. Magdzia