kolejny...

nie było sensu
w tym ciągłym bieganiu
za twoim cieniem

wiatr porwał
apaszkę pachnącą twoimi
ulubionymi perfumami

ta szara spódnica,
ta, którą lubiłeś
leży na dnie szafy

płyty schowane w kartonie;
wiatr jeszcze powtarza
znane melodie

dobrze, że wspomnień
nic nie karze mi
odłożyć na półkę...

Mgieła - piękny wiersz - jedyne do czego pewnie niektórzy się "czepną" (proszę o wybaczenie wszystkich) to w 3 zwrotce - "ta" ale dla mnie te "ta" nabrało kolorytu, że "ta sukienka, ... którą lubiłeś" - w języku polskim takich zwrotów "ta" nie używa się - a jednak w inych jakoś przechodzą bez zauważenia - np. w j. angielskim

pozdrówko W_A_R

Takie ładne a takie smutne. I faktycznie delikatne.

Pozdrawiam

dobrze, że wspomnień
nic nie każe mi
odłożyć na półkę...

To bardzo piękny wiersz, podszyty nostalgią, odrobiną żalu i westchnieniem. Trzywersowe strofy to jak kolejne tłumaczenia sobie samemu powodów, dla których świat jest taki a nie inny.
A powtórzenie zaimka "ta" ma pełne uzasadnienie , chodzi bowiem o konkretną szarą spódnicę , która trzepotała kiedyż na wietrze i wygladała - być może - jak tęcza , a dziś...

Pozdrawiam i życzę , by wspomnienia nie były tylko odkurzanymi bibelotami na półkach, bo jako cząstka nas prawdziwych ( bo już sprawdzonych) winny żyć.
A.