spełnienie marzeń

stała na blaszanym parapecie
beztroskim uśmiechem zbywając wiatr
który wplątując się w białą sukienkę
dawał znak, że do domu wrócić czas

z lekko zsiniałymi już stopami
próbowała zawędrować na sam dach
czyż nie tam najpiękniej świecą gwiazdy?
i ranne słońce maluje niebo kolażem barw?

wierzyła
że właśnie tam - tak
marzyła
by ujrzeć je choć raz

nie dotarła - lunął deszcz na jej świat
a prośba pomocy echem odbijała się
od surowo milczących szyb ludzkich domów
ześliznęła się prosto na brudny chodnik

przed twardym upadkiem uratowały ją ręce
człowieka

no bo
ja chciałam tylko zobaczyć niebo

wziął ją pod rękę - chodź, pójdziemy schodami

Natalio - marzenia najtrudniej zrozumieć - choćby były wprost wypowiedziane - a ich spełnienie - to już nie marzenia - ale to moja uwaga i sugestia - eeeechhhh - wiersz Twój "że się wyrażę" wygląda mi na pieśń - ale to moje "skośne zapatrzenie"

pozdrówko W_A_R

Dla spełnienia marzeń zrobimy wszystko i.. i to wspaniale, że są ludzkie dłonie, które uchronią "nas" przed twardym lądowaniem.

Ja też często mam ochotę "tylko zobaczyć niebo".

Bardzo fajnie czytało się. Dzięki.

seweryn

Dotknęła Pani , Natalio, w tym wierszu sprawy stereotypu: czy trzeba schodami, a może lepiej oknem na dach? Czy utarte, powszechnie uznane drogi wiodą nas do celu , dając przy tym satysfakcję?
Interesująco to napisane. Dziękuję, że z optymizmem.

A.

Dziękuję pięknie za tak pozytywny odbiór wiersza.

Witku, prawdę mówiąc nie wiem, czy wiersz nadaje się na pieśń, ale jakby się zastanowić to niemal połowę wierszy chyba możnaby zaśpiewać z odpowiednią muzyką :)

Sewek! jak Cię tu dawno nie było, cieszę się, że czujesz ten wiersz. Właśnie chodziło mi o podkreślenie, że jednak są jeszcze na świecie gotowe nieść pomoc dłonie :)

Joanno uświadomiłaś mi dopiero teraz poruszenie tego aspektu, miło, że wyszedł. A optymizm był główną osią :) ciężko przecież bez niego.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Miło było przeczytać Pani Natalio ( troszkę jakby proza poetycka...)

Pozdrawiam i życzę miłego dnia

Tadeusz

-to świetnie wyszło: aż się widzi małą bosą dziewczynkę, z zamokniętymi włosami, wypowiadającą z dziecięcą naiwnościa te słowa...
ładniutki wierszyk
pozdrawiam
ps. schodami to nie to samo...

Dziękuję ślicznie Tadku i Klaudiuszu za tak miłe komentarze :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

ps. oczywiście, że schodami to nie to samo :)

Tadek ma rację,jakoś tak nietypowo...prozatorsko.
Ale równie ładnie i optymistycznie jak zazwyczaj :)
Po prostu lubię Twój styl i Twoje teksty

tylko te sciniałe stopy... jakoś ich sobie nie wyobrażam ;)
Za to końcówka b.się podoba
Pozdrawiam
Coolt

o ja prozatorsko uwielbiam pisać
cieszę się bardzo, że podoba Ci się moja pisanina :)

a co, sinych stópek żeś Coolcie nie widział? mogłam napisać zaczerwienione, lub blade, ale sine jest dobitniejsze, no i od razu rozumie się, że to za sprawą zimna (tzn mam nadzieję, że to widać)

Serdecznie pozdrawiam :)
Natalia

podoba mi się koniec... jest pełen ciepła:) i tej magii marzeń...Pozdrawiam- Agata

podoba mi sie,
z tym ze nie podoba mi sie taka kombinacja, ze styl i 'glowna os' sa lekke jak w 'piosence', a w tekscie jest dramat (sine stopy, niewinna dziewczynka praktycznie ginie)

[sub]Tekst był edytowany przez Anna Stavsky dnia 25-03-2004 10:32.[/sub]

Widziałaś clip zespołu "Bring me to life" (nie wiem jak to się pisze: Even sens?)?
Ty - przepraszam - Twoja bohaterka:) stała na nieco niższym parapecie marzeń... dreszcz mnie przeszedł gdy kończyłem czytać 16 wers... wiesz, myślałem, że spadnie...
I wiesz co jeszcze ja bym tam skończył wiersz, ale Ty nie zrobiłaś tego i bardzo, bardzo, bardzo Ci za to dziękuję...

Szymon Paweł

Dzięki Agato za miłe słowa :)

Anno forma wyszła sama z siebie, ale o to chodziło by lekko rozbiła ten dramat, dziękuję za opinię :)

Z tym teledyskiem drogi Szymonie to jest tak, że ja go znam, piosenkę lubię bardzo a skojarzyłam go z wierszem dopiero po ukończeniu pisania i którymś z kolei czytaniu :) Cieszę się, że podoba Ci się zakończenie, nie mogłabym tak peelki zostawić na pastwę niewiadomej.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

"nie mogłabym tak zostawić na pastwę niewiadomej"

ja nietutejszy, więc wybacz pytanie, kim jest "peelka"
A ja z tą piosenką to tylko tak, nie żebym coś sugerował... wiesz faceci... inaczej, żeby innych Panów nie urazić... ja WIDZĘ wiersze...staram się chociaż...
Więc Twoje słowa to dla mnie obraz, który natychmiast mi się skojarzył... cieszę się że trafnie...

Szymon Paweł

peelka to pl podmiot liryczny wiersza, bohaterka :)

cieszę się, że widzisz mój wiersz, ja też najpierw go widzę a potem ubieram w słow.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

nie rozbiła - przynajmniej w moim odbiorze

Witam Natalio! z tego wynika ze nie mozna sie zniechecac ,probowac nalezy az do skutku,lecz szukac ciagle nowych drog po upadku,nawet gdy nikogo w poblizu nie ma....,ajak ktos pomoze no to super!
podoba mi sie twoj wiersz i bardzo fajny poczatek (:
pozdr, M+A

świetnie go odebrałaś Mario :) dzięki za opinię.

Anno, każdy odbiera to, co czyta indywidualnie :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia