Dziś pokoik dziecinny...

Dziś pokoik dziecinny
w własnych umiera murach.
Konik stoi, bezczynny,
na spróchniałych biegunach.
Milczy gryf bałałajki,
na książkach kurz zaś leży...
Tak umierają bajki,
w które nikt już nie wierzy.

Królewna, z wina czarką,
czeka na królewicza.
Królewicz, ze strzykawką,
w parku na ławce przysiadł.
Smok już ogniem nie zieje,
martwy kłów już nie szczerzy...
Tak z bajkami się dzieje,
gdy nikt w nie już nie wierzy.

Jest i święty Mikołaj!
W kącie leży, pijany...
Pot ciurkiem ścieka z czoła...
Leży sam, zapomniany.
Pije i pali fajki,
choć za oknem już śnieży...
Tak właśnie kończą bajki,
w które nikt już nie wierzy.

W kącie pobojowisko.
Leżą poczty rycerskie,
które w bitwie o wszystko
straszną poniosły klęskę.
Padły w Bitwie o Pamięć.
Martwe ciała rycerzy...
Tak z bajkami się stanie,
gdy przestaniesz w nie wierzyć.

Lecz jest jeszcze nadzieja,
którą można się cieszyć!
Królewicz się pozbiera,
do królewny pospieszy.
Mikołaj, w śnieżną zamieć
w swym zaprzęgu pobieży...
Bajka wygra swą Pamięć...
Tylko musisz w to wierzyć.

[sub][VII 2003][/sub]



[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 19-03-2004 18:11.[/sub]

ja tylko powiem, że mnie się niesamowicie podoba podejmowany temat :) czyta się z przyjemnością i ma ładne zakończenie.
z początku martwił mnie nastrój pierwszych zwrotek, ale później wszystko się wyjaśniło i ja wierzę, że będzie lepiej :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Pomysł prima! Tylko żal niewykorzystanego potencjału jaki posiadłby refren: "Tak (własnie) kończą bajki... W które (już) nikt nie wierzy". Według mnie wystarczyłoby wyciąć wyrazy w nawiasach, wstawić ten refren do pierwszych 4 strof i... byłoby cudeńko. Należą się oklaski, brawa może później.

Pięknie! Temat szlachetny, klimacik cudny, robota artystyczna.(Jedynie w szóstym wersie pierwszej strofy pozbyłbym się tego wytrąconego z szyku "zaś").
Z natury jestem leniwy, chyba jeszcze nic nie schowałem do "ulubionych", jadnak ten utwór zabieram!
Wczoraj, na innym forum, rozmawialiśmy o twórczości Agnieszki Osieckiej. Twój wiersz wywołuje we mnie podobne uczucia.

Serdeczne gratulacje,
Kolcaty

Witam ! super skojarzenia i spostrzezenia. zycie przestaje miec urok jak juz wydaje nam sie wszystkie tajemnice przejrzelismy,przestajemy wierzyc....zakonczeniem wiele powiedziales (((((:
biore do ulubionych pozdr, M+A

za pierwszym czytaniem do ulubionych, gratuluję

Natalia: I richtig - będzie lepiej. Jakby nie patrzeć, jedne bajki, jedna marzenia zamieniaja się w inne. I wiary w niektóre, jakże piękne, mity nawet cały realizm tego świata nie jest, na szczęscie, w stanie podważyć.

Pod Półkownik: No nie wiem, czy ów pomysł tak do końca by wypalił: trochę rymów by się posypało, a i rytm połamałby się jak opłatek i poszedł połamany. Wiesz, ja jestem zwolennikiem klasycznej poezji, pisanej (przynajmniej w obrębie daej strofy) niezmiennym rytmem i rymem, takiej poezji a la Staff czy Leśmian czy (niekiedy) Grochowiak. I wolę choć trochę się do nich upodabniać. Na tyle, na ile babka z piasku może się upodobnić do Kopca Kościuszki.

Paweł Kolcaty: Z tym 'zaś' zaś rzeczywiście jaki problem jest :) Ale usunięcie nic nie da, bo rytm się schrzani i będzie niesylabicznie... Jako, że wiersz istnieje już w tej formie od magicznych dziewięciu miesięcy to nie będę tego 'zaś' usuwał - ale na przyszłość postaram się uważać. Słowo, choć nie harcerza :)
A Agnieszka Osiecka? Pochlebia mi porównanie. Choć nie zasłużyłem.

Maria Anonym: To także trochę - a nawet przede wszystkim - jest wiersz o dorastaniu, o tym, jak marzenia i wyobrażenia o świecie natrafiają na mur pragmatyzmu i nieznośnego realizmu... Realizmu, z którym baśń przegrywa - a z którym przegrać nie powinna. Bo marzenia, ideały, a nawet baśnie w dosłownym tego słowa znaczeniu to coś, co łączy człowieka z tym dzieckiem, którym kiedyś był... I tego dziedzictwa nie wolno porzucać...

Zbigniew Wilk: Po prostu dziękuję.

Oyey: Jesli chodzi o rymy to pragnę zauważyć, że prócz Częstochowy mamy tu jeszcze Kalwarię. Nie zapominaj o drugim sanktuarium. Wolność, równośc, braterstwo.
Że temat błahy? No cóż, przyznaję, o komentatorach nie piszę. Ale gdy zaczną kręcić mnie takie rzeczy jak ładny pan w telewizorze - to, obiecuję, pisać będę. Póki co wolę pisac o dojrzewaniu, uczuciach, marzeniach. Taka przelotna młodzieńcza dolegliwość.
A że nie jest to strona Ich Troje? Bardzo dobrze! Ich Troje, jak się słyszy na ulicy, zostało rozwiązane i stronę im zamkną. Czego tej stronie, jak sadzę, Oyeyu, nie życzysz :)

Wszystkim Państwu dziękuję za komentarze...
Pozdrawiam, UnionJack

"w własnych umiera murach."
Nie powinno to brzmieć "we własnych"?

świetne to jest... i nawet podoba mi sie to banalne (bo szczęśliwe) zakończenie...
chociaż mój ulubiny frgm. to
"Królewna, z wina czarką,
czeka na królewicza."
(-ale to już z innych powodów ;)) )
duże graty, i zabieram

trudno dołączyć sie tego chóru zachwyconych głosów. wiersz banalny, przewidywalny, posługujący się ograną poetyką. nie wiem, nie znam się na poezji dla dzieci, może w tej kategorii by coś znaczył. sentymentalne to i nieciekawe.

Nawet jeśli masz sporo racji (ja uważam, że przesadzasz), wiedz o tym, że "jedni lubią bitą śmietanę, a drudzy smalec".

wielkie dzięki za ten cudności wiersz
w galopie ku dojrzałości tracimy najcenniejsze
dziecinną radość istnienia

zabieram
by nie zapomnieć
po co...
seweryna

To juz drugi pana wiersz ktory niesamowicie mi sie podoba..Uwielbiam taki styl..Oczywiscie zabieram wiersz do ulubionych i bede miala pana wiersze na oku..

p. Mirosław Serocki: Szczerze mówiąc - nie wiem. Ja takie rzeczy wymawiam, dlatego też nie widzę specjalnej różnicy. Ale to już drugie portal, na którym pada taki zarzut - na przyszłość więc będę się w sprach "w" i "we" z ludźmi bardziej w tym temacie obeznanymi konsultował. :)

Klaudiusz: Powodów inszych nie znam i boję się pytać :) Dzięki za komentarz, dzięki wielkich rozmiarów.

p. Marcin Jagodziński: Cóż, nie mam aambicji podobania się wszystkim - chciałbym jednak zwrócić uwagę, że nie jest to liryka dla dzieci. Przede wszystkim wątpię, czy pijany święty Mikołaj i skuty królewicz nadają się dla najmłodszego z pokoleń - po drugie zaś nie sądzę, by najmłodsze pokolenie odkryło prawdziwą, ukrytą na drugim dnie tematykę utworu. No bo bajka to jest jedna rzecz - a dziecięce marzenia i dziecięce, wyidealizowane wyobrażenie świata to rzecz druga. Jak na mnie - ważniejsza.
A ową sentymentalnośc wiersza uznaję za komplement. Serio.

p. Seweryna Żuryńska: Dziękuję za miłe słowa. Ważne, by nie zabijać w sobie dziecka. Życie zrobi to za nas... Chyba, że na to nei pozwolimy.

Dorma: Dzięki. Następne wiersze już wkrótce.

Wszystkim Państwu dziękuję za komentarze...

Pozdrawiam,
UnionJack
[sub]Tekst był edytowany przez UnionJack dnia 03-04-2004 12:37.[/sub]

wiersz - mistrz
Gratulacje

końcówka mi srednio leży- zbyt oczywista i przeszkadza ostatni wers jakby troche na siłe, ale reszta bardzo interesująca:) ciekawe zestawienie utopijnego świata z nasza rzeczywistością.

Pozdrawiam

Agata

ja nigdy nie przestałam wierzyć w bajki:) piękny temat wiersza:)