Apostrofa

poeto mój kochany!

to ja!
twój wiersz!

przytul na chwilkę moje usta
nie chcę śpiewać jak cymbał
albo miedź dźwięcząca

z całych sił
bądź troskliwym ogrodnikiem myśli

pokaż
jak topole próbują pocałować gwiazdy
jak bocian ściga się z chmurą
jak zapłakane niebo tonie
w rozmarzonym ciężarze horyzontu
lub choć jak niewidzialny malarz
udaje Boga na letnim jezorze

opowiedz
o czym myśli kamień przy drodze
bo milczy gdy go mijają
o czym śpiewa wróbel na dachu
gdy myślimy że ćwierka
o co się modlą rdzawe kłosy
wyciągając szyje ku słońcu

opiekuj się mną
urosnę dorodny i smaczny
niemal liryczny
jak liryka
[sub]Tekst był edytowany przez Paweł Fiszer dnia 14-03-2004 21:24.[/sub]

"poeto mój kochany!

to ja!
twój wiersz!

przytul na chwilkę moje usta
nie chcę śpiewać jak cymbał
albo miedź dźwięcząca

z całych sił
bądź troskliwym ogrodnikiem

opiekuj się mną
urosnę dorodny i smaczny
niemal liryczny
jak liryka"

tak mógłby być i to całkiem ładny, reszta przegadana
Pozdrawiam