Nietoperz

idzie wiecz

ze ściśniętą
głową i ścianą
objętą
wiszę

lekko rozchylonymi
skrzydłami-ustami
sprawdzam noc
czy jest
jest ciemna
pomadka słów
pomadka

mówią:
desmodus rotundus
niech mówią-
ja tylko
połowę siebie
wlewam z ciebie
-żyję

w satanistycznym zapędzie
najbardziej ludzki

uwielbiam noc, nietoperze i Twoje wiersze Adamie, dopracowany do perfekcji, jak zawsze; chylę głowę tak często, że w końcu stopię się z podłogą - ale podłogo!błogosław!
pozdrawiam aga

Taaaaaaaaaaaaa.... Coraz lepiej mi się odbiera Twoje wiersze. I czyta też.
Pozdr.

"Przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka", ale to nie to. Są słabsze i lepsze wiersze. Niektórych nie trawię do dzisiaj, z innymi trzeba trochę pożyć, a są i takie, które dziłają na mózg jak flesz. Oto cała tajemnica.
Pozdr.

hmmm, mi też lepiej odbiera się twoje wiersze,
ale nadal większość mi się nie podoba,

moją opinie znasz


( widze umierający ofieczkofy pęd beeeebeeebeeee )

swietny, bardzo mi sie podoba

[sub]Tekst był edytowany przez Anna Stavsky dnia 25-03-2004 09:03.[/sub]

Do mnie ten wiersz nie dotarł. Może ktoś mi wytłumaczy na czym polega jego perfekcyjność, mistrzostwo, te och i ach, bo ja nie wiem.