Tryptyk Marionetki (cz.1)

Szturchnęło słońce w okno
Rozwiało czarne kwiaty
Opadają bezwiednie jak pióra
Układając się kształtnie w powietrze

Uśpiło klamki, klucze uskrzydliło
Rozpłynęła się w całym sercu
Jak najwspanialsza ekstaza

Ta magia chwyciła mnie za dusze
Sztywniejąc, wmówiła mi sznurki
Nadziei, miłości, pogardy i radości.
Wiszę delikatnie na rodzinnej półce...
[sub]Tekst był edytowany przez Weronika Helena dnia 03-03-2004 11:10.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Weronika Helena dnia 09-03-2004 21:40.[/sub]

pierwsza i ostatnia strofa baaardzo :), ale już środkowa jakoś nie... może przez to, że nie wysiały mi się te klucze a wypadły ciężkie, mosiężne z rąk i rozsypały w hukiem?...a było tak cicho... no i rozpylanie zarazy mało takie...przyjemne.
reszta przypadła mi bardzo do gustu :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Natalio cóż... Dziękuje bardzo. Jeszcze to przemyśle jutro, bo to świeze dopiero co napisane. Więc mogą zajść zmiany. Cieszę się, że wpadłaś.

Pozdr. śpiąca Weronika

Może ktoś jeszcze szturchnie w marionetke?
W.

hmmm...inaczej
uśpione klamki i uskrzydlone klucze świetne teraz
natomiast najwspanialsza ekstaza?
no nie wiem, ale nieprzekonuje i jakoś tak dziwnie brzmi ta najwspanialsza..wiadomo że ekstaza jest czymś wspaniałym.
ale może się mylę :) poza tym to tylko moje zdanie

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

ja jeszcze bym szturchnął - "tylkom nie słońce jest" a "zwykły śmiertelnik" i po omacku nie umiem chodzić - tylko z latarką jeśli potrzeba - ale - pytanie bez odpowiedzi - czy słońce to główny "szturchant" ? czy jest jeszcze coś co potrafi - co jak on może - "co" pozwolone ma od słońca dotykać promienistych nici - wszak chodzi o półkę rodzinną - a będąc obcym jakoś mi "nie wgraj szturchać" - pozdrówko W_A_R

ps. czekam na cz.II

Przedewszytkim masz tutaj śliczne opisy. Fenomenalnie dobrane słowa nie "gryzą" się z sobą. "Wiszę delikatnie na rodzinnej półce... " ten fragment chwyta za serce...

Adamie: :), zawsze zawchwycają mnie Twoje komentarze. Szturchać możesz tym wierszem dowoli (byle nie przeszło do agresji), bowiem mom rodziną nie jest krew, a ludzie wśród których potrafię się jakoś znaleźć, także Wy wszyscy.

Natalio: zapewniam, że ekstaz jest wiele. Zresztą życie też bywa wspaniałe, a są momenty gdy jest najwspanialsze. Prawda?

Beato: Dziękuję bardzo, za Twe miłe słowa, wiedz, że wdarły się w moje serce i obudziło radość. :)

Wszystkim dziękuje bardzo za wszystkie słowa. Pozdrawiam Serdeczniej niż Zwykle

Weronika