"anioł"

Powstał Anioł, z łoża niebieskiego
Zbudziły go podniebne dzwony
Uśmiech gościł już w sercu jego
Taki z pomocy ludziom był zadowolony
Kolejna misja i kolejne cele
I ślad do nieba- z dołu
Wciąż krzywdy przybywa-wciaż jej wiele
Ludzie powstają z (prochu) popiołu
Anielskie skrzydłą- z puchu nieba
Anielska w nim nadprzyrodzona moc
Z dołu sygnały-pomagać trzeba
I znów opatrzności narzucić koc
I ludzkość ocalić-coś podpowiedzieć
Zejść z nieba ponownie, z chęci
I obyśmy coś mogli opowiedzieć
O aniołach- oby zostali w naszej pamięci

Do mnie ten wiersz nie trafia. Nie dojrzałam się w nim zbyt wiele nowości. Nie jest co prawda banałem banałów, ale nie uzyskuje ode mnie więcej niż przymróżony uśmiech.

Pozdrawiam. Weronika
[sub]Tekst był edytowany przez Weronika Helena dnia 26-02-2004 13:18.[/sub]

Wiersz ma zły początek. Brakuje jakiegoś wstępu. Rozwinięcie i zakończenie banalne. Właściwie miałem wrażenie, że wiersz krąży wokół jednej myśli, wokół jednego wątku - ciągła pomoc ludziom. Może to zamierzony cel, może chodziło o monotonię prac aniołów, ale można by to "lepiej" pokazać. Jak dla mnie wiersz jest cały do poprawki.
Nie wiem czy "interesujesz" się aniołami, ale ja co nieco wiem o nich i wiem, że ich pomoc nie polega na ciągłym poruszaniu się do nieba i na ziemię. To są jakby cienie ludzi, bo na krok od nich nie odstępują. Ale każdy ma swoje - o nich wyobrażenia :)

Pozdrawiam serdecznie

heyka MAGIK wiesz że twoie wiersze mi sie pdobają:]
spoko że je gdzieś dałeś hehehehe
mam nadziele że będziesz pisał lepiej jak będziesz widział te komenty hehehehe :]
Daj więcej swoich
NARA i POZDRO :]

Witam Pawel! fajnie ze sa takie aniolki(tez w nie wieze),inaczej bysmy sobie pewnie nie poradzili w trudnych sytuacjach.dobrze,ze o nich przypomniales ((((:
wedlug mnie mozna by inaczej zakonczyc
pozdr, M+A