w pamięci

„ ...ptaki, artyści i kochankowie
odlatują tak samo
zawsze nieco za wcześnie”
M.SZ.

zostały wrażenia
po twoich spojrzeniach w lustro
dziwne że nie pękło
pozostawione samemu sobie

gdy odnalazłaś tę właśnie ulicę
tę alejkę po której szłaś pierwsza
pokazując drogę w przestrzeni grudnia
między szronami z gołą głową
ze śladami zmian we włosach

zostawiona wszędzie słowem
ceniona prawda że wartość człowieka
to tyle ile po sobie zostawi
nie galeria porcelanowych figurek
nawet nie cenione słowo
czy nawet miłość

po prostu skręciłaś tam gdzie idzie się
w pojedynkę na pagórki i łąki
drzewa wiecznie zielone
nieco za wcześnie

tylko przez uchylone drzwi słowem
wracasz czasem wpisaną w biel
rękojeścią róży między rzędami
skręcających do nas świateł

Pięknie napisane
Po przeczytaniu zostaje żal...


Z serdecznym pozdrowieniem

Tadeusz