rozmowa przedostatnia

Powiedz, że mnie zabijesz, że odbierzesz mi życie.
Normalnie, powiedz to po trzecim piwie, niech myślę:
żart, niech myślę: blaga. Ale powiedz to tak, żebym się przeraził

mimo wszystko. Żebym myślał, że boję się, jest w tym coś takiego,
że prawdziwie mnie kąsa i dotyka. Że poczuję, jak złazi lakier ze słów,
zostawiając jądro znaczeń, jak migdał. Gorzkie i pewne (mimo lukru),

jak jutrzejsze rzyganie. Jak wyrzut nad pustą trumną, gdzie brak lokatora -
tylko czarny postument. Tylko szeregi dźwięków, wykrzyczanych pośpiesznie
i pośpiesznie wykutych, naznaczonych pozłotą, niepotrzebną i mikrą.

Choćbyś powiedziała, że zabijesz mnie za to, czego nie zrobiłem, że:
bo piwo jest gorzkie, że: jak piołun pali, że i za to, że: za to, że niebo
zbyt ciche, że i za to, że: byłem, że za to, że: piję, że: zabijasz wspomnienia, że:

całe to przeszłe: nasze dzieci i kota, i firanki na oknie, i lodówkę,
i pralkę, garść prezentów na święta, wszystkie karpie, makutrę
oraz tłuczek (pamiętam), zakupiony w promocji.
Powiedz, że mnie zabijesz - a ja ci uwierzę.

Lobo - nie za dużo słów?

"Powiedz, że mnie zabijesz,
Normalnie, po trzecim piwie,
niech myślę: żart,
powiedz to bym się przeraził"

sorka za oskubanie - ale to chyba to samo? jak myślisz?
z ukłonikiem i pozdrówka MN

Czuję to, czasami trzeba sie wygadać. Nazbiera się
Kufel piwa wysłucha jako podmiot zastepczy.

Wiersz jasny, pisany prawie potocznym językiem, metaforyka zrozumiała dla mnie (znowu - to świetnie!), o sprawach chyba znanych każdemu, czy to z opowiadań, czy to z mediów, czy to z autopsji. Ale wiesz, Lobo? Czegoś tu mi brakuje. Wybacz, ale wiersz jakoś nie robi na mnie takiego wrażenia, jak niektóre poprzednie. Dlaczego? Sama nie wiem. Nie wiem, czy to "wina" wiersza, czy coś we mnie nie iskrzy na tę tematykę (choć wydawało mi się, że na "obyczajówkę" jestem bardzo uwrażliwiona, ale może mi się przelało?...).
Pozdrawiam serdecznie.

))
- Messa, w gruncie rzeczy wystarczyłby tytuł przecież. Wtedy słów byłoby w sam raz.
- P. Marek - no właśnie.;-))
- Oxyvia, jakby to powiedzeć...Nie trafia całkowicie zapewne przez to, że jest mocno spolaryzowany - nie ma tu nic z kobiety, a jak już jest cokolwiek o niej, to raczej w pejoratywnym sensie...)

pozdrawiam.;-))

ech - Lobo - rozmowa a wiersz to dwie różne rzeczy - też kiedyś napisałem o takiej - a tu w ogóle nie ma rozmowy - jest monolog, chyba, żem coś przegapił
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Panie Lobo dlaczego tak pesymistycznie, smutno i fatalistycznie? Wiersz piękny pod względem przekazu, zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Dawno już nie naczytałam się takiego żalu i to pisanego piórem mężczyzny. Kobiety żalą się częściej ( tak to bywa). Myślę, że trzeba ratować peela, bo jeśli ona go nie zabije ( a go nie zabije bo go kocha), to on popełni zamobójstwo i wtedy wszyscy na orgu będziemy mieli wyrzuty sumienia..

Ach, żeby meżczyźni umieli mówić z kobietami o swoich problemach... A oni tylko piszą wiersze.. Albo aż

Co do wiersza to za dużo tych: że, za to że:, że... aż się zamieszałam..Szczególnie tutaj:
"że i za to, że: za to, że niebo"