Abakany

Podtrzymaj mnie w lustrzystej łzie
jak niegdyś otarł kliszę powieki stwórca
językiem krawatu. Wgniatał jako drapieżca
palce by urobić amorficzną glinę,
we mnie, w środku – bez zapięcia na ostatni
guzik.

Zlizuję krawężniki, szare płytki, czerwone światła
wzrokiem. Wodzę opuszczone, okiennice zmysłów
wpisane w tryptyk. Jestem już swoistym abakanem
incognito, bezpłciowo czekam na odcisk
fali papilarnych. Potop zalał arkę ostatnich wartości
tułowia.

Nie starczyło kruszcu, materiał lekko kruchy
z podmuchem kropli w szlam
bezgłowy
z tułowiem.

podoba mi sie... bardzo surowy w odbiorze... i prosilbym kogos madrzejszego zeby mi wyjasnil co to "abakan" bo nie wiem, musze sie przyznac...

www.metmuseum.org/explore/Abakanowicz/aba5.htm
www.wirtzgallery.com/works/abakanowicz/ab0001.html
Dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam.






[sub]Tekst był edytowany przez Julia_Tomaszewska dnia 17-02-2004 17:02.[/sub]

sam tytuł skojarzył mi się ze swoistą wystawą w łódzkim muzeum, gdzie kidyś równie zainteresowały mnie abakany...hmm ale grafczna podpowiedz jaknajbardziej trafna;)sam wiersz...troche mnie napełnił nostalgią...dziękuję i pozdrawiam:)

Prace Abakanowicz widziałam bardzo dawno, wystawa zresztą nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak widzę ją teraz poprzez pryzmat wspomnień. Zresztą utwór miał zakreślić pewien odrębny obraz. Abakanowicz nie jest w tym wierszu stwórcą.
Ja dziękuję...również....Pani Agnieszko :)
Ślę ciepłe pozdrowienia.