Na zawsze moje

             Na zawsze moje

gdzieś w oddali trąbki dźwięk echo niesie
na cztery strony świata

wciąż cię pamiętam gdy przymykam oczy
wiatr w okiennice stuka
już gwiazdy się kąpią w granacie nieba
a ja znów wspomnień szukam

zamienię jutro na odległe wczoraj
czas w miejscu dla mnie stanie
gołębiom co gwarem na rynku tańczą
rzucę kubeczek ziaren

ze stoków Kopca zerknę znów na Błonie
tam wiatr opowieści snuje
domy wysokie - już Wawel w obłokach
na dachach kładą się cienie

wielkim Polakom hołd na Skałce złożę
smokowi nad Wisłą w czarcie oczy zajrzę
w lustrze fontanny niebo lśni wrześniowe
a z nim - Kazimierza żydowskie ulice

na Kanonicznej kołatką zastukam
z wieży na Kraków spojrzę
a wspomnienia jak zasuszone liście
uśpię - w zielniku na półce położę

 październik, 2006

Pięknie o pięknym mieście.
Widać ,że PLka zakochana(w onym mieście),lirycznie przemawia.
+++ i pozdrawiaM.

Natko,
wstępne gorące wrażenia;

pierwsza strofa i 2 wersy drugiej
bardzo ładnie wprowadzają
w jakiś nostalgiczny, wspomnieniowy nastrój

potem już sama kolorowa opisówka.
Zdecydowanie usunąłbym "i" z ostatniego wersu.

Ładne
Pozdrawiam

Oj tak... zakochana. Dziękuję Marlett za miły ślad. Pozdrawiam... :)

Egzegeta, zdaję sobie sprawę z tego, ale... pisząc to w taki sposób, jakby na nowo tam jestem. Miło, że Ci się podoba...
zdecydowałam usunąć "i"
Dziękuję i pozdrawiam...:)

Pięknie podany wiersz. Wydaje się, że można wziąć pędzel i namalować każdą strofę odzielnie.

wolę inaczej

ale autorka pracowała
widać

wieczności.

łądny obrazek ale 4 zwrotka coś nie gra.... do całości.
pozdr eS

Anno, dziękuję Ci... zdaję sobie jednak sprawę z niedoskonałości zapisu... z tym malowaniem nie byłoby chyba aż tak łatwo..;)
Pozdrawiam.

a dyć chłopu z mazowsia
co godo jak trza po wsiach
też cosik z krakowa
się w w onym mieście zachowa?
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Messalin... czy się zachowa...? buuu.. a chciałbyś..? pozdrawiam... :)

jasne ,że tak..... ale na głos nie mogę..:)) Sorry, zmykam juz...pa.

Nie dziwię się, że jesteś zakochana w tym mieście. Miasto z duszą, z klimatem - warto pielęgnować takie wspomnienia. Wiersz jak znalazł do albumu ze zdjęciami ... i nie tylko :)))
pozdrawiam Podróżniczko

No ale jak nie kochać takiego miasta :-)
Kłaniam się nisko pozostawiając plusa :-)
Pozdrawiam

"Opowieści, zielniku" - zmieniłbym na mianownik. Na końcu przy pierwszym czytaniu usłyszałme takie słowa: "w zielnik przy sercu założę". Bardzo piękny, refleksyjny wiersz. Pozdrawiam