wierzę

wierzę,
bo wierzyć należy
choć mi to nie leży
w zwyczaju moim
w Coś

wara,
to moja wiara
moich paranoi czara
nie wierzy pan?
w Coś

wierzę,
ale nie w pacierze
nie słowo na papierze
i złota blask
w Coś

Prawda, że sto dylematów z tą wiarą?;-) Po wierszu widzę, że też chyba Pani tak uważa...
pozdrawiam

to takie bardziej musicalowo-kabaretowe. ostatnia zwrotka już nie wyszła.

Rzeczywiście bardziej to na kabaret pasuje... a raczej na kabarecik taki mały... jeżeli mam oceniać to jako wiersz to wypada bardzo kiepsko... żeby później nie było, że jestem gołosłowny to lecą teraz argumenty :

-rymy straszne (chyba wiadomo dlaczego)
-brak choćby jednego ciekawego sformułowania
-absolutnie nic nowego nie wnosi...
-"wierzę" w pierwszej zwrotce całkowicie zbędne i odrazu widać, że zostało użyte aby forma została zachowana...

Przykor mi ale jestem na nie... po tym dziale należałoby się spodziewać czegoś duż lepszego

Pozdrawiam
Krzysiek