zwyczajnie ...

chciałabym obłaskawić
dla Ciebie rzekę
rękojeść fali
oddać tylko włosom

odważne góry
co kaleczą niebo
powiesić na szyi
nawleczone sosną

morzu wyrwać serce
spalić w tyglu chmury
by się nie skraplało
między policzkami

i chciałabym jeszcze
Ciebie
dziś
zobaczyć

Podoba mi się.


Pozdrawiam

Tadeusz

Nawet bardzo mi się podoba. Szkoda, że dla mnie nikt nic takiego nie robi. ;)
Moim zdaniem bardzo, bardzo udany.
pozdrawiam.

Moim zdaniem jeden z lepszych jeżeli chodzi w tej tematyce...
2 zwrotka najbardziej wpadło mi w oko... ogólnie nie mam żadnych zastrzeżeń...

Pozdrawiam
Krzysiek

p.s. skoro jeden z lepszych (moim zdaniem) więc podąża do Mauzoleum Diamentowego Pióra (ulubione :))...

hm... bardzo bardzo ladny. cekawe metafory, zaskakuje i wprowadza w blogi nastroj w powietrzu wisi uczucie ;)))
pozdrawiam

Ten też mi się podoba. Czuję w niektórych Twoich wierszach tęsknotę - to potężne uczucie/stan umysłu/ jest mi doskonale znane. Wielka siła, którą warto wykorzystać do pisania pięknych wierszy./co czynisz/
gratuluję

Grzegorz

Kornelio - piękny - najlepsze to w ostatniej zwrotce - licząc oczywiście na dwie pozostałe- bo bez nich wiersz byłby tylko formą wypowiedzi - jeszcze raz - bardzo mi się podobał

pozdrówko W_A_R

zdecydowany plus... za.. no wasnie..za to coś:) bardzo ładny utwór. Pozdrawiam

Dziękuję za wszystkie komentarze
Jak powiedział kiedyś pewien Rzymianin – czym były by utwory bez słuchaczy (czytaczy;))
Pluszaki
C.