Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

- Kubizm -


Kosma Daniłowicz

Rekomendowane odpowiedzi

Pękła szyba.
Trzask, brzdęk, łomot,
Deszcz kryształowych pereł
Upadł na podłogę,
Tak jak palce Mistrza
Opadają na klawiaturę
W nokturnie b- moll

może troszkę smutniej,
a może weselej ?

... Tyle radości ma dzieciak,
Biegając po kostki
W kałuży pełnej życia...

Ulewa dopiero się zaczęła,
Bo oto deszcz aksamitu
Zleciał z górnej półki serca.

Jedna p o drugiej
Spadały krople karmazynu,
A oko jakby w przelocie,
Widziało jak zdziwienie
Rzuca na nie złote refleksy światła
Z noża Tanatosa

... co było później?
... co było przed ?

Pękła szyba
... nie sama z siebie !
To: ja, ty, on, ona, ono !
Nic nie kruszy się
Bez przyczyny.

Wtedy to jednak była Ona.
Ta, którą Awinion wydał swym cierpieniem,
Na uciechę pospólstwa.
Córa niewierna.

W tej złej godzinie, pochwyciła szkło,
Które pozbawiła jego wrodzonej mu idealności,
Czyniąc go doskonale zabójczym.

Ujęła nieostrożnie raniąc sobie ręce
I równie nieostrożnie,
Uczyniła swą siostrę
Kobietą bez twarzy.

Przecięła przestrzeń,
A obnażywszy płaszczyzny
W metafizykę obróciła niezłomne dotąd,
Wieczne prawa pryzmatu.

Rozcięła zasłonę przybytku,
A Euklides w swej nagości
Oblał się rumieńcem.




5.01.2004

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...