na fali półsnu, półszeptu, półsiebie

Krótkie spięcia jak przy pobieraniu krwi.
Nagłe skoki ciśnienia. Rozdrażnienie,
z którym walczę w końcu mnie śmieszy,
bo nie da się ze sobą urządzać zapasów.
Monologi nudzą a "siłą perswazji i urokiem
osobistym" wiele nie zdziałam, bo za bardzo
jestem sobie sąsiadką z poduszki obok. Ta
nadmierna poufałość skraca dystans, a kąt
pod którym patrzę zaostrza się. Co z tego, kiedy
reszta przydymiona jakimś przyzwoleniem
na stan, w którym nie czuję się dobrze.
Słabość? Nie, nie to, bo przecież wiedziałabym.
Pewnie chwilowa narkoza. Może dokonuje się
we mnie jakiś szczególny zabieg. Poczekam
cierpliwie. Na fali półsnu, półszeptu, półsiebie.

jednolity tekst nie ułatwia czytania...
przydałoby się jakieś rozbicie
;)
ostatni półwers niezły

Treść mi się podoba, ale wersyfikacja kompletnie przypadkowa ("nagłe skoki ciśnienia" w palcu nad enterem) i bezsensowna. Proponuję podział na strofy (przemyślany) albo przeróbka na czystą prozę, ponieważ ciekawy z tego kawałek może być.

Droga Autorko,

podoba mi się myśl i zawarta treść,

ale sam zapis i forma zwyczajnie do kitu :)
(przegadanie głównie)
a szkoda, bardzo szkoda...

Pozdrawiam,
Kai Fist

P. Julko, ładnie Pani myśl buduje, jednak konstrukcja przypomina barak, a nie dom.
Jeśli wolno by mi było doradzić – mniej dosłowności, czytelniejszy zapis, albo...dział proza.

Pozdrawiam
Aneta

Julkowe półsłówka :) pozdrawiam.

Ciekawa sytuacja, co do formy i sposobu przekazania treści w tym wierszu rzeczywiście sprawę bym przemyślała, ale już w tym momencie tekst przykuwa uwagę i jest ciekawy.Pozdrawiam.
[sub]Tekst był edytowany przez Izabella_Sendor dnia 22-02-2004 11:55.[/sub]