świadek /rozmowa z matką/

Nadal jesteś dzieckiem
- woła Lidia
i ciągnie mnie do piaskownicy

Minął czas próby
przedmiotowy dotyk opiekunki
malującej w pękniętym lustrze
spuchnięte oczy

czekałem na słońce
żeby się z tobą przywitać
ale zacinał deszcz
przez wiele wiele lat

bywało że śniłem martwe morze
a płacz na własność jak śmiech
niechcianej miłości
przechadzał się po twarzy

Czy coś się zmieniło…
- wiesz
Lidia jest do ciebie podobna
na pewno…
(zimna herbata naciąga ciepłem
niepewnych palców)

powraca rozcięty róż szminki
trzask spłoszonych korali

ten wiatr
gdy mi ciebie zabrano
nerwowo trzęsie ciałem okna
jakby składał zeznanie
tamtej nocy

Wiersz ten wywołuje u mnie mieszane uczucia. Nie mogę się jasno określić na temat jego wpływu na moje skromne gusta. Coż, kilka określeń zdecydowanie do wymiany (przynajmniej ja nigdy bym tak nie napisał):

Minął czas próby

ale zacinał deszcz
przez wiele wiele lat

gdy mi ciebie zabrano

Z drugiej strony kilka niezłych, ale do tych z kolei mam pewne wątpliwości, czy nie są pustymi słowami, dorzuconymi dla lepszego efektu.
Ogólnie mówiąc, czytałem lepsze Pana wiersze, co nie oznacza, że ten mnie się nie podoba.
Pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez Kuba Boryczka dnia 13-02-2004 13:09.[/sub]

Dobry wiersz. Zmusza do zatrzymania, budzi skojarzenia, odczucia. Chciałabym wskazać wers, któy jest najlepszy, ale nie potrafię - wszystkie są bardzo dobre i przede wszystkim ważne. Czekam na więcej.
Pozdrawiam, j.

nie mogę go rozgryźć: klucz jest albo w 1 albo w 5tej zwrotce... (tam jest "...woła Lidia!! i ciągnie.... " ?? bo jeśli nie to 5ta mi nie pasuje, bo w takim razie do kogo jest podona Lidia ??
jak już zostane oświecony, zabieram do ulubionych