Hel, grobla, widok na Gdynię

Przede mną dwie ciemności: ruchoma czerń wody
i chmur lity kapitel. Pomiędzy, jak zorza
rozciąga się nić miasta: cienka żyłka światła,
rysa cywilizacji; pół drżąca, pół jasna.
Kontur rzeczy czytelnych - a dokoła chaos;
niewielka splątka życia. Ja - na większą skalę.

[XI 2006]

Kontur rzeczy czytelnych-a dookoła chaos
ten kawałek to serce tego wiersza.
Jednak całośc bardzo obrazowa.
Pozdrawiam Waldemar

(http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629468)
Gdy liczebnik pół jest elementem wyrazu złożonego, jego pisownia jest łączna.
Złożenia pół + przymiotnik
półarkuszowy, półciężki, półfeudalny, półfinałowy, półhektarowy, półlitrowy, półmetrowy, półprzewodnikowy, półszylingowy, półtropikalny.
oraz:
Złożenia pół + formy czasownikowe
półokryty, półotwarty, półprzyuczony, półwiszący
co jednak nie ma tu zastosowania (chyba ;)
Pomysł, skupienie - na plus, plus pointa.
ciemności - czerń
nić -żyłka
- jakby powtórzenia, choć coś ma coś objaśniać.
"chmur lity kapitel" - nie dość, że inwersja, to dodatkowo robi się kadencja na początku wersu (gdy czytam, to - "i chmur" - z opadającą intonacją) - może coś tu subiektywizuję - proszę popytać ludności, jak to się im czyta ;)
pzdr. b

Aj, z tym pół to nie do końca: tutaj mamy do czynienia z wyjąkiem od tej zasady:

http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629469

Ludność sugerowała łamanie języka na elemencie "splątki" : )

Pozdrawiam serdecznie, dziękując za komentarze,
Michał : )

:)
No chyba nie do końca tak-to
"27.3. Wyraz pół piszemy rozdzielnie, gdy występujące w zdaniu dwa wyrazy z cząstką pół służą określeniu jednego pojęcia, czyli nazwaniu jednego procesu, stanu, cechy, np.
pół zabawa, pół nauka — to nie dwie czynności (półzabawa i półnauka), lecz jednocześnie zabawa i nauka — jeden proces składający się z elementów zabawy i elementów nauki;
pół spał, pół czuwał /.../
pół kpiąco, pół poważnie /.../
pół fantastyczny, pół realistyczny..."
Półdrżąca i półjasna - to są dwie cechy, dwa stany, cóż że w jednej chwili złączone?
Zabić się nie dam - ale podtrzymuję zdanie.

"splątki" - jeden z lepszych elementów wiersza ;)
Bo tak ogólnie, to coś jakby z Uniona wyobraźnią (oryginalnością) tu lekko siadło... ;D
pzdr. b

Jak miło, że ktoś wspomina o moich rejonach. Czy Pan też z Gdyni czy to była wycieczka :) ?

Zawsze tak strasznie cicho na poezji o trójmieście. Wszyscy zawsze przesiadują na południu.


Co do wiersz: dużo obrazu, ale mało poetycko. Za to bardzo podoba mi się zakończenie:

"Ja - na większą skalę."

Szczerze mówiąc to ja już teraz nie wiem : ) Ja intuicyjnie pisałbym to tak, jak jest napisane - ale z chęcią usłyszałbym zdanie jakiegoś polonisty, biegłego w tych sprawach. Mam znajome na polonistykach - w Bydgoszczy i w Poznaniu - więc może tym kanałaem się przedostanę :)

Dormo: nie jestem z Trójmiasta, jestem z okolic Piły, a studiuję w Poznaniu. Na Helu byłem z wycieczką: wybraliśmy się ze znajomymi na stopa, bo to miejsce, z którego można już tylko wracać. Prespaliśmy się na grobli, pograliśmy na gitarze - i znowu kciuk w górę :) Bardzo miło wspominam :)

Jestem polonistką od lat wielu. Jeśli więc można, wypowiem się w spornej kwestii "połówek", że tak powiem. Otóż według mnie rację ma Roman Bezet. W tym wierszu i w tym znaczeniu "pół" powinno być pisane łącznie z przymiotnikami, ponieważ z każdym z nich oznacza jedną osobną cechę, skończoną i zamkniętą (mimo że niewyraźną).
Ale ze sprawami języka jest tak, że zawsze można spojrzeć na nie przynajmniej z dwóch różnych punktów widzenia i mieć dwa różne zdania, bo nie jest to nauka ścisła. Tylko że każde zddanie trzeba logicznie uzasadnić i podeprzeć zgodnością z zasadami gamatyki. Może się więc zdarzyć, że ktoś nam dowiedzie, iż pisownia zastosowana w wierszu wcale nie jest nieprawidłowa.
Natomiast sam wiersz podoba mi się. A Gdynia... no cóż, na pewno ładniejsza od Warszawy. Za to Gdańsk - to jest miasto na największą miarę artystyczną w Polsce. Tak ja to odczuwam.
Pozdrawiam.