szare renety

umiera moja matka
bez zaangażowania od czternastu lat a ja maluję usta
przyglądam się cieniutkim skrzydłom brwi naprawiam
fotel z roku na rok coraz bardziej bujany
przez srebrne żaluzje słońce skosami czyta franza kafkę
zapomnianego na stole

blada muszka owocówka
w płaszczu z szarej renety uważnie bada bieg
czasu i czy z tego biegu uda się ocalić
smak oczywistych rzeczy czułe lepkie piętno


umiera moja matka
która całe życie czytała rymkiewicza eliota brechta
więc teraz nasłuchuje ósmego kwartetu dymitra
gdzieś od strony gruszy a ja jej mówię mamuś
daj spokój śmierci ona od rana jest niespokojna

kiedy ktoś ważny odchodzi
zacz nie zaglądaj do łodzi
którą odpływa, bo Charon
mógłby Twe miejsce zając
dyć praca dziś nie skora
chłeptać za "uno" obola

z ukłonem ku matce ziemi
stańmy - w niej jaśni i ciemni

z ukłonikiem i pozdrówką MN

wracam i będę wracać. takich wierszy nam trzeba. bardzo

pozdr. a

jak już napisałem gdzieś-tam: skrzydło brwi do przepicia od razu ;)
Nostalgia pogłębia rozumienie świata, uplastycznia jego obraz - ściśnięty medialnie w gorącym obrazie, newsowym mignięciu, szorstkim szorcie smsa; - niestety chyba kategoria "biegu czasu" niewiele tu wnosi (pomijając potoczność frazeologiczną - to w rozumieniu filozoficznym też nie wypada za dobrze, nie wiem co by na to fizycy, ale oni chyba na plus - te elektrony w reakcjach ;).
Szkoda ładnego kawałka:
"czy z tego biegu uda się ocalić
smak oczywistych rzeczy czułe lepkie piętno"
i muszki owocówki w roli alter ego. W ogóle czas lepiej chyba się czuje w konkretach, niż nazywany wprost czy półmetaforycznie (w zasadzie tak samo, jak z miłością ;).
No i potem do końca wiersza jest cudownie - czysta poezja. Jak łza, która się perli w bezecnym oku.
pzdr. b

Mnie tam zawsze ludzie umierali ciszej, bezgłośnie, szedłem do nich rano i byli już cisi, pewnie dlatego, że nie żyli, a ten ich czas przed śmiercią miał coś z życia.....

Dlatego lubię życie choc nie pomijam co śmierć....

Pozdrawiam......

Bezet zabrał słowa. Ostatni wers taki ...ładny. Pozdrawiam. Stefan.

Piękne i wstrząsające dla mnie. Bardzo prawdziwe.
Pozdrawiam.