Kanonizacja

Niegdyś płonący Ra-
dość by zawierzyć carpe
diem. Wdychał
dym podpalonych
splotów palców
wskazujących
pochlebiających, obraźliwie
małych,
zakończonych blaszanym
paznokciem.

Trzask zamykanych drzwi
powiek oznajmił
jego pożegnanie
dualistyczne.
Jako ochłap mięsa
porywali go na 4 strony
świata. Nazywali drogi
jego dawnym imieniem
Sapere auso – śpiewali
ci co wyszydzali mądrość-
sępy opętańczej mojry.

Zostawili mu tylko
zabrudzony atramentem
palec – ten sam
co trącił w rąbek
papieskiej spódnicy
białej, dzisiaj
fundamentem wzoru,
relikwią
w pudełku barwy
ostatniego płomienia.

SPora przyjemność podczas lektury.

Najlepiej zabrzmiała pierwsza część. Znakomita.

Właściwie całość - wielce interesująca poza małymi "ale"


żle brzmi "dualistycznie"

wolałabym "cztery" zamiast 4. Ale to ja:)

ogólnie jednak - mądry i mądrze napisany wiersz.

[sub]Tekst był edytowany przez Dotyk dnia 04-02-2004 23:41.[/sub]

Dziękuję ze komentarz - bardzo, oraz za małe "ale"
4- bo to ja :)
dualistyczne - moje małe "ale"

Pozdrawiam.