*** (Dziś chciałbym)

Dziś chciałbym
usiąść na chwilkę
pod niebem usłanym gwiazdami
z Tobą,
by móc rozmawiając,
poznając twe myśli
rozrysować mapę Twojego umysłu.

Dziś chciałbym
trzymając Twą rękę
westchnieniem,
które delikatnie muska Twój policzek
szeptem
zatapiając się w Twych snach
rozrysować mapę Twojej duszy.

Dziś chciałbym
łagodnie dotykając,
poznając,
biciem serca zjednoczonym
w oddechu
miłości
rozrysować mapę Twego ciała.

Dziś chciałbym
móc siedzieć
splecionym łańcuchem marzeń
móc pocałować
delikatnym powiewem wiatru
móc kochać
w całości bez wyjątku...

Tak piszą poeci dobrze władający piórem i to
jest poezja współczesna.Może jest, tylko ja się
na tym nie ''wyznaję''? :) A.

chcieć to każdy może
trochę lepiej lub gorzej
z ukłonikiem i pozdrówką MN

ps. wiersz poza wymiarem W jeśli taki istnieje

Hm... czy w dzisiejszym świecie nie można być choć odrobinę romantycznym?...


kalina kowalska - dla mnie takie skrócenie nie wyraża tego, co zawiera ten wiersz... Być może to wynika z tego, że nie lubię tak okrojonych wierszy, ale dla mnie to co zrobiłaś z tym wierszem jest po prostu brzydkie...

w takim razie już to kasuję
bo jeszcze gotowam urazić dogłębniej

Bardzo udany żart :)

Bynajmniej nie poczułem się urażony - po prostu wyraziłem swoje zdanie...

Bynajmniej nie poczułem się urażony - po prostu wyraziłem swoje zdanie...
tak jak ja wcześniej;)

Moje pytanie raczej dotyczyło zarzutu, że nie jest to poezja współczesna... stąd pytanie, czy współcześnie nie można być romantycznym...



"Banalny, wtórny, o nieuzasadnionym podziale wersyfikacyjnym,
pełen pretensjonalnych form: 'Twą', 'Twych' (pomijając fakt,
że Autor już w 2 pierwszych strofach 7 razy
tymi twojościami atakuje czytelnika)."

A co nieuzasadnionego jest w podziale wersyfikacyjnym?... Hm... A formy są użyte celowo, chociaż przyznam, że faktycznie możnaby trochę ich wyrzucić...

"Muskanie, szepty, dusza, niebo usłane gwiazdami,
westchnienia, bicia serca i oddechy nie stanowią jeszcze
(a może już?;P) poezji, no niestety."
A kto powiedział, że stanowią? Przecież w tym wierszu to tylko otoczka...

Bynajmniej nie poczułem się urażony - po prostu wyraziłem swoje zdanie...
tak jak ja wcześniej;)
A czy ja zabroniłem wyrażać?

Po pierwsze: autor bez powodu jest samozadowolony.
Po drugie: nie umie słuchać, czytać, rozumieć, co do niego mówią inni.
Po trzecie: nie ma pojęcia o czym mówi - pisze (formy użyte w wierszu celowo? które można w części wyrzucić? to tak jak w mięsnym: podroby i wędzonki pod ladę - i już poezja? ;)
Po czwarte: nie potrafi nawet poprawnie, logicznie zbudować wypowiedzi:
"Dziś chciałbym
trzymając Twą rękę
westchnieniem,"
- silne to westchnienie jeśli potrafi utrzymać tę rękę ;)
Po piąte: jest niewychowany, skoro rzuca tekstami, jakby był zarządcą tego miejsca: "A czy ja zabroniłem wyrażać?"
Po szóste: szkoda gadać - kicz, nie tylko ze względu na infantylizm peela (o jakim romantyzmie autor myśli? tym z łzawych powiastek? proszę trochę poczytać może o Sturm und Drangperiode). "spleciony łańcuchem marzeń"? - nie, autor jest splątany schamatami klisz literackich "w całości bez wyjątku..." - jeśli to cokolwiek znaczy (całość z wyjątkami to popularnie: połówka? :)
b

Gniot.. I nic więcej nie mam nawet ochoty pisać, pozatym, że całkowicie zgadzam sie z Bezetem (całe szczęście, że mnie wyręczył).
A już najbardziej podobał mi się tekst:

"Po pierwsze: autor bez powodu jest samozadowolony." - mistrzostwo. Roześmiałam się całą gębą, aż się współpracownicy spojrzeli :). Zapiszę to sobie..... hahahahahha

"Po pierwsze: autor bez powodu jest samozadowolony."
A co szanownemu panu przeszkadza zadowolenie autora? Co to już zadowolonym być nie można? Widocznie szanowny kolega swoje życie spędza na narzekaniu jaki to ten świat wokół jest paskudny, skoro rażą kolegę ludzie zadowoleni ot tak po prostu... No ale to typowe u Polaków, więc czemu tu się dziwić...


"Po drugie: nie umie słuchać, czytać, rozumieć, co do niego mówią inni."
Że ke?... Pomijając fakt, że tylko około 10-20% Polaków umie czytać ze zrozumieniem, jak dowodzą badania, to śmiem twierdzić, że jeszcze rozumiem co się do mnie mówi...

"Po trzecie: nie ma pojęcia o czym mówi - pisze (formy użyte w wierszu celowo? które można w części wyrzucić? to tak jak w mięsnym: podroby i wędzonki pod ladę - i już poezja? ;)"
Chyba szanowny kolega ma trudności z czytaniem ze zrozumieniem... Można nie znaczy trzeba... autor chyba ma prawo użyć takich form jakich chce użyć nie?... A to, że przyznaję, że możnaby część z tego wyrzucić nie znaczy, że chcę to zrobić... Skoro użyłem to znaczy, że tak ma być, nie?...

"Po czwarte: nie potrafi nawet poprawnie, logicznie zbudować wypowiedzi:
"Dziś chciałbym
trzymając Twą rękę
westchnieniem,"
- silne to westchnienie jeśli potrafi utrzymać tę rękę ;)"

A co nielogicznego jest w wypowiedzi?... jakby kolega nie zauważył to westchnienie odnosi się nie do ręki, ale do delikatnego muśnięcia policzka...


"Po piąte: jest niewychowany, skoro rzuca tekstami, jakby był zarządcą tego miejsca: "A czy ja zabroniłem wyrażać?""
Szanowny kolega chyba sam jest niewychowany i jak pisałem wyżej nie potrafi czytać ze zrozumieniem... Nie wiem, w którym miejscu tutaj szanowny pan zauważa "brak wychowania", albo "uznanie się za zarządcę tego miejsca"?... Co złego jest w stwierdzeniu "czy zabroniłem wyrażać?"? Przecież prawdą jest, że nie zabroniłem... a skoro koleżanka kalina kowalska poczuła się urażona tym, że ośmieliłem się nie zgodzić z jej krytyką to już jej problem a nie mój...


"Po szóste: szkoda gadać - kicz, nie tylko ze względu na infantylizm peela (o jakim romantyzmie autor myśli? tym z łzawych powiastek? proszę trochę poczytać może o Sturm und Drangperiode). "spleciony łańcuchem marzeń"? - nie, autor jest splątany schamatami klisz literackich "w całości bez wyjątku..." - jeśli to cokolwiek znaczy (całość z wyjątkami to popularnie: połówka? :)"
Doceniam krytykę... Jeśli powyższy wiersz dla kolegi nie jest romantyczny, to co jest?... Dwa - jak można autora ocenić po jednym wierszu? Chyba oceniamy tu wiersz, a nie autora, prawda?... całość z wyjątkami to niekoniecznie połówka, ale skoro szanowny kolega jest tak ograniczony, że dostrzega tylko to co białe i czarne, to ja już nic na to nie poradzę...

"- to chyba - przepraszam za mocne słowo - tani chwyt."
Bicie serca odnosi się do słowa "rozrysować" a nie "poznając", więc "chciałbym (..) biciem serca zjednoczonym (...) rozrysować", a nie "poznając biciem serca..."


"2)
"w tym wierszu to tylko otoczka"?
a co pod? Bom za głupia,"

Otoczka - stwarzająca pewien klimat... Istotą jest poznanie... Podmiot chce poznawać swą ukochaną, poznać jej myśli, uczucia, później ciało, by w końcu poznawszy ją "w całości" móc ją taką kochać. Nie kochać za coś jednego (np. za piękne ciało - co dziś jest bardzo popularne niestety), ale kochać za to, jaka jest, za jej myśli, uczucia, po prostu za całość jej osoby.


"nie byłabym taka surowa w ocenie
być może dlatego że moje wiersze często zmierzają w podobnym kierunku
moim zdaniem ten wiersz całkiem ciekawie pokazuje uczucia proces poznawania
podmiot mówi o chęci poznania drugiej osoby
powoli krok po kroku aż do całkowitego zatracenia
i to do mnie przemawia i całkowicie się zgadzam z takim ukazaniem tematu
wiersz jest może prosty ale przede wszystkim szczery i tu jest duży plus dla autora
życzę wielu nowych ciekawych wierszy
nz"

W końcu ktoś zrozumiał.. dzięki :)


Reasumując - dziękuję za wszystkie komentarze... Wszelkie uwagi są dla mnie ważne, bo prowadzą do rozwoju... Im więcej krytyki tym lepsza poezja... To, że "ośmielam się" wchodzić w dialog z krytyką nie oznacza tego, że jej nie przyjmuję, albo przepuszczam przez uszy... Bo chyba właśnie to, że podejmuję dialog świadczy o tym, że słucham, czyż nie?

Pozdrawiam

kolezanka kalina kowalska nie poczuła się urażona, lecz raczej zapobiegliwa i postanowiła się wycofać z jałowej rozmowy, gdyż nie widziała sensu dyskutowania z kimś, kto z dużym prawdopodobieństwem może źle odczytać jej intencje

nie. to, że podejmuje pan dialog nie znaczy, że pan słucha. to nie jest związek przyczynowo-skutkowy. ale jeśli upiera się pan przy tym, że jednak słucha, to prosze posłuchać - formy "twy, twa, twe itp." są w poezji zabronione, szczególnie w takim natężeniu. to formy sztuczne i napuszone. proszę je stosować dalej, jeśli chce pan, żeby pańskie wiersze takie były.

to na początek
m.

tragiczne
niezrozumienie
Młodości, ty nad poziomy...
przypadek klasyczny:
www.poezja
www.blogi
ludzkości całe ogromy...
"Że ke?..." - "śmiem twierdzić" - "nie?..."
...dodaj mi skrzydła
dodaj mi, (przecinek :) skrzydła jemu
"kolega"
?
:]
"Chroń nas Panie od..."

"miło się dowiedzieć że są mężczyźni którzy myślą w taki niepopularny sposób:)
nz"
miło, że ktoś to docenia...


" kolezanka kalina kowalska nie poczuła się urażona, lecz raczej zapobiegliwa i postanowiła się wycofać z jałowej rozmowy, gdyż nie widziała sensu dyskutowania z kimś, kto z dużym prawdopodobieństwem może źle odczytać jej intencje"
Koleżanka by mogła przestać oceniać ludzi po.. hm... pozorach? "duże prawdopodobieństwo nie daje pewności...

"nie. to, że podejmuje pan dialog nie znaczy, że pan słucha. to nie jest związek przyczynowo-skutkowy. ale jeśli upiera się pan przy tym, że jednak słucha, to prosze posłuchać - formy "twy, twa, twe itp." są w poezji zabronione, szczególnie w takim natężeniu. to formy sztuczne i napuszone. proszę je stosować dalej, jeśli chce pan, żeby pańskie wiersze takie były. "
Nie uważam, żeby były to formy sztuczne i napuszone... A niech se i będą zabronione - ale kto tego zabronił? no bez przesady - poezja nie ma być sztuczna, ograniczona jakimiś zasadami.. poezja ma być żywa i twórcza... Gdyby wszyscy poeci trzymali się sztywno pewnych z góry ustalonych zasad to wszystkie wiersze byłyby takie same, a dziś bylibyśmy w epoce kamienia łupanego... Ale ja się oczywiście nie znam...

Podejmowanie dialogu, w którym cytuje się wypowiedzi rozmówcy świadczy o tym, że tego rozmówcy się słucha, czyż nie?


Na resztę odpowiem jutro bo teraz już nie mam czasu...

sprawdźmy, czy dobrze się rozumiemy:
podejmować dialog=odpowiadać na komentarze (w tym przypadku)
odpowiada pan na wszystkie komentarze, zazwyczaj pan cytuje.
świadczy to o tym, że
taki ma pan zwyczaj.

"słuchac" wzięło się z komentarza bezeta i wcale nie równa się słyszeć.
podaję kontekst:
"Po drugie: nie umie słuchać, czytać, rozumieć, co do niego mówią inni."
zatem
słuchać=odbierać i rozumieć czyjąś wypowiedź

"Bo chyba właśnie to, że podejmuję dialog świadczy o tym, że słucham"
znaczy:
to że odpowiadam jest dowodem tego, że rozumiem.

napisałam więc:
"nie. to, że podejmuje pan dialog nie znaczy, że pan słucha."
co znaczy:
nie. to że pan odpowiada nie jest dowodem tego, że pan rozumie.


próbowałam dać panu prostą i nietrudną do zastosowania radę, licząc, że do pana dojdzie. ale nie. jest pan tu po to, żeby bronić swojego mniemania o sobie. a mniema pan o sobie, że pisze pan w sposób "żywy i twórczy" cudowne, głębokie wiersze. jeśli to założenie się nie zmieni, to bezcelowa jest każda z panem polemika.

Kobiety należy całować - po rękach (i nie tylko ;)
Prawdziwi romantycy to wiedzą - na pewno!
:D
pzdr. b