Tchnienie

Odtrącenie, niezgoda, żałość
Ból krwawiącego serca miłości
Bród, kurz, zaniedbanie i nieład
Zło, zgroza, potępienie niższych bez litości

Smutek, współczucie, szarość dnia
Łzy rozstania i jeszcze większe tego ostatniego
Niepokój, chciwość, która gubi człowieka
Szloch głęboki i zgrzyt zębów bez słowa żadnego

Śmierć, bieda, ubóstwo i nędza
Widok swej przyszłości zza horyzontu mgieł
To wszystko bez wątpienia sztuką
Bo tematem naszych dzieł

Świat zachwyca swą brzydotą
Imponuje swym zwyrodnieniem
Jest jak studnia bez dna
Jest dla poety natchnieniem

Czy człowiek mający wszystko
napisałby choć jeden wers?
Czy gdyby wszystko było tak jak trzeba
napisałby jak to na świecie jest?

Witam,strasznie ponury wiersz.ocywiscie ze prawdziwy jesli chce sie tylko to widziec,ale mozna tez troche posprzatac,odkurzyc,zadbac o lad,...itd.A czlowiek majacy wszystko pewnie z nudow by cos napisal.
Pozdrawiam,M+A

A to co?..Czuje sie jakbym czytala liste na zakupy..

Nic w pierwszych trzech strofach nie ma procz wyliczen..

Za to dopiero w dwoch ostatnich strofach odnalazlam przeslanie..Tu dopiero zaczyna sie dla mnie wiersz..Tamtych strof dla mnie nie ma..