może kiedyś ktoś zrozumie

jest taka pora gdy na ścianach
kartki usychają jak liście
za każdym razem opadając na podłogę
pod innym numerem

są wieczory zaplątane w uczucia
których nie zapisze wierszem
-krytyka nie zezwala

współczesność wolnych związków
prowadząca do niewoli zobowiązań
wygłusza szelest kalendarzy

przyjdzie taki czas
kiedy na pożółkłych murach
zobaczymy własne życie
stracone na „niemiłość”

jajć - pora - ściana - miłość - troszkę źle mi się kojarzy
z ukłonikiem i pozdórwką MN

A mnie się podoba. Lubię takie wiersze.
Ale zastrzeżenia - oczywiście ;) - też mam. A właściwie to jedno.
"są wieczory zaplątane w uczucia
które nie zapisze wierszem"
Nie bardzop to rozumiem. Albo jest tu jakiś błąd, albo po prostu taki język do mnie nie przemawia. No bo wieczory, które nie zapisze? Nie zapiszę? Których nie zapiszę? Tak chyba byłoby dobrze... językowo.
Ale mówię - to tylko moja opinia. Może po prostu nie umiem tego poprawnie zinetrpretować.
Poza tym - na tak. :)
Pozdro, R.

Jak dla mnie to nie jest genialne, myśl prosta, sens czytelny, tylko poezji jakby mało.
Ostatni twój jak czytałem to chwaliłem a ten budzi mieszane uczucia.
pozdrawiam ymy

może i zrozumie kiedyś
zwłaszcza trzecią zwrotkę

pozdr

Dla mnie wiersz jest niespójny. Pomijam już to, że faktycznie "są wieczory zaplątane w uczucia które nie zapisze wierszem" jest złe gramatycznie, dlatego nie można się zorientować, czego lub kogo dotyczy czasownik. Ale poza tym - "krytyka nie zezwala" zapisać uczuć wierszem; jaka krytyka? Krytyka czego? Uczuć? Poezji? Nie rozumiem metafory.
I - co najważniejsze - mowa jest tu o uczuciach, o "wieczorach zaplątanych" w nie, zaś w ostatniej strofie z kolei mowa o życiu, które minęło bez miłości. Gdzie tu spójność?

hmm.. no trudno wiersz musi bronić się treścią, jeżeli niepotrafi to najlepiej o nim nie świadczy, więc to kiepski wiersz, byłem przygotowany na grad krytyki, więc żem nie zaskoczony :)

dzięki za wpisy, jednak wracam narazie do P, ale jeszcze tu za jakiś czas zawitam :)

pozdr.

Są wieczory zaplątane w uczucia,
których nie zapiszę wierszem,
krytyka nie zezwala.
Czy może być samokrytyka.?
Czwarta strofa najgorsza.

Proszę bardzo...i Smok zaplątany w uczucia.Pozdrawiam serdecznie.

Smok, a uprawia "łopatologię"? ;)
ten morał jest tak wysilony (a myśl śmierdzi dydaktyczką), że strach (przed Smokiem - oczywiście ;).
Takich problemów nie dyskutuje się półgębkiem, krzywym mrugiem, łatwymi uogólnieniami - bo nic z tego nie wynika.
"nie zapisze" - to Drodzy i Szanowni Czytelnicy - takie nawiązanie do niegdysiejszych form gramatycznych, to co teraz brzmi: nie do zapisania, albo: nie można tego zapisać.
Aha - i ten cudzysłów na końcu ;)
pzdr. b

Zgadzam sie z Bezetem( no patrz Bezet jak ja za tobą łażę:) ). Cudzysłów niepotrzebny, przecież poezja jest pełna neologizmów i nic dziwnego. O to właśnie chodzi.

Niepodoba mi się wogóle ten ostatni wers: stracone na „niemiłość” - co to wogóle znaczy?
Już lepiej byłoby : skazane na niemiłóść, ale wtedy było by zbyt banalnie i oklepanie. Nie widzę tu rozwiązania dla tego wersu

"współczesność wolnych związków
prowadząca do niewoli zobowiązań
wygłusza szelest kalendarzy"
:) bardzo ładne:)

usunęłabym cudzysłów z niemiłości;
podoba mi się wiersz:)
pozdrawiam
ewa

nie wiem czy dobre czy jakie tam. ale nieciekawe

no właśnie. kupa panie smok, kupa ;)