I Nadejdzie świt

więc odnalazłam cię wreszcie
pomimo gniewu bogów
i sprzeciwu losu
przypięłam ci anielskie skrzydła
byś mnie uprowadził
do krainy szczęścia

widzę przestrzeń niebios twoich oczu
twój głos czarę duszy napełnia ciepłem
w potoku słów dotyków włosów
zatrzymaliśmy czas
teraz nie istnieje wieczność
a zawsze oznacza nas
nowych bogów miłości
którzy rozkochamy w sobie świat

i nadejdzie świt
i wyłoni się słońce
z czerwonych wód-
spełnienia i ognia
ponad mgłą przemknie
tłuczone szkło mego krzyku
ze sen to był

tematyki się nie czepiam, bo nie pisac o miłości, to jak.. nie wiem co... nie zjeść tego ciasteczka co takie pycha o tam. ale domagam się, domagam, mówię! nowej symboliki.... proszę? napisz to jesio raz unikając poprzecieranych już i znanych porównań, metafor i zaczerpnięć - sama będziesz zaskoczona wynikiem
pozdrawiam

a tak w ogóle, to - witamy serdecznie!

Treść wciąż ta sama... Nudzi. Forma oklepana. Czytałem bardzo długo i kilka razy, bo bez rytmu zupełnie i ciężko pojąć wersy. Znów o aniołach...
Serdecznie witamy!!!


Adam

no tak... zachciało mi się słów krytyki... dzięki za nie, do tej pory nikt nie odwazył mi się powiedzieć prawdy i bardzo jestem jej złakniona. dzieki za serdeczne powitanie strone dopiero odkryłam ale chcę tu zostać