Napisane na serwetce w pizzeri

Umierałam tyle razy,
Płacząc z bólu, prosząc o łaskę Bożą.
Pragnąc się stąd już oddalić,
Skończyć z cierpieniem, strachem i grozą.

Umierałam tyle razy,
Lecąc ku niebu, cała w słodkiej uldze.
Lepiej już nic nie zobaczyć
Złego, i umrzeć tak potulnie.

Umierałam tyle razy,
Płacząc głośno z ludźmi w chórze,
Kiedy inni umierali,
Trudziłam się też ich trudem.

Umierałam tyle razy,
Z sercem w kamień obróconym,
Suchym i twardym,
I wzrokiem pustym, niemym, obcym.

I rodziłam się też nie raz,
Wspólnie z dniem, jaskółką, słońcem,
Gdy wracała mi nadzieja,
Wybiegałam z duszą w dłoni.

:]

Szkoda, że ja nie potrafię tak pisać...
Tym bardziej na serwetce w pizzeri:)
Bezwarunkowo do ulubionych... Nie wiem skąd mnie znasz, ale ten wiersz jest o mnie :]

Obyś więc zawsze "rodziła" się na nowo. ;) Super...

Bardzo dobry wiersz.Podoba mi sie.Moze tylko zbyt duzo tych powtorzen..

I trytul zupelnie nie adekwatny do tresci..
Nie wuobrazam sobie pisane takiego egzystecjalnego wiersza na serwetce przy jedzeniu pizzy..No ale moze sie czepiam..

Witam.Wiersz bardzo mi sie podoba,samo zycie.
Do ulubionychM+A