notatka: most teatralny w Poznaniu g.18:05

Torowisko na dole pachniało
drogą nieznaną
słońcem, morzem, górami
wybijanymi taktami
rytmicznie, miarowo
wystarczyło ruszyć.

Wystarczyło...
rozglądał się dookoła
tak jakby wołał
odpowiadały tylko niezgrabnie tramwaje
latarnie, poręcze kamienne

wystarczyło....
płynęła do niego
pięknie, dumnie, uroczyście
dłonie do jej dłoni tak
jak w bukiecie liście

tak unosił się ten most
nad torowiskiem
gdzie szlaki wszystkie
słońce, góry, morza

unosił się między taktami
most najcudniejszy
pomiędzy mostami.

Zajmij się prozą, wiem co chciałeś/łaś przekazać. Ale wiersze powinny być zrozumiałe nawet dla laika. Takie moje zdanie. To chyba miała być biała poezja, albo poporstu nie wiesz, co to kropki i przecinki. Czasami są, dlatego jest mało czytelny. Trudny do czytania.

Radze iść do "P"

Pozdrawiam :)

To na pewno nie jest proza. Dla mnie chyba nie ma tu nic niejasnego... No, może poza tą strofą o "niej" - kto płynął i do kogo? Rzeka pod mostem? A te dłonie? Rzeka jest może jednocześnie miłością i kobietą?... Ale to chyba nie jest naistotniejsze. Wiersz jest obrazkiem, lirycznym opisem i w mojej wyobraźni budzi określony widok oraz pewne skojarzenia. I chyba o to właśnie chodziło. Tak, Dżin? Co Ty na to?
Pozdrowienia.

do obrazka na którym będą dwie kropki też można przy bujnej wyobraźni dorabiać watachy interpretacji; dla mnie to zbyt mało, opis jak opis, ale gdyby tak pobawić się metaforą...

pozdrawiam
ewa

oj, dobiłeś mnie tą pointą...