na grandy

tam żadnej kary
sęk w tym że dorośli
Pan im po cichu przytakiwał

wąż głupiec naiwniak
co dał się podpuścić
na słońcu beztrosko
skórę wygrzewa
z niego wziął się ród
niejadowitych

na drogę nie dostali jabłek
bo jedno na początek wystarczy
a reszty dowiadujcie się sami
rzekł Pan

i zaczął tę jabłoń poznania
troskliwiej pielęgnować Ogrodnik
bo wiedział że będą przychodzić na grandy
póki ich czas nie minie

powtarzał pod nosem że
jabłka to
samo samo zdrowie

a masz Pan rację z tym ogryzkiem, sę przeoczyłam sę ;)

"samo samo zdrowie" w tym wierszu, pozdrawiam.

Ciekawe eksperymenty wersyfikacyjne (te jednosylabówki na początkach, a zwłaszcza w zakończeniach wersów ;).
Słyszę jakieś współbrzmienia między 1 a 2 zwrotką - czyżby ślady rymu? ;D
Mądra myśl, wiersz nie uderza, ale mówi; dla jednych wada, dla mnie - zaleta.
pzdr. b

Bardzo dobry wiersz. Bardzo. Gdyby Pan nie chciał, żebyśmy Mu "grandowali" po drzewie wiadomości, to nie wpuściłby "jadowitego" do ogrodu i - przede wszystkim - stworzyłby nas głupimi. No i wygrzewalibyśmy się wszyscy beztrosko na słońcu, jak moje ulubione zwierzątka - krowy.
Świetnie napisane, bardzo oryginalnie.
Pozdrawiam.

Wszystkim wielkie dzięki

a dla Pana Kolegi Bezeta to już taaaaaaaaaaaaaaaaaaaakie fest dzięki ;)