Ostrowe Dyle - przytępiałym widokiem zaplecone.

Boh, raz gdzie, wyległ jak zwierz z matecznika
i jął po łące turlać się i skakać,
nuż, i popatrzmy co będzie wynikać,
gdyć z drugiej strony Wicherek – pokraka
od źdźbła do ździebka odbijany mile,
dyć, nie chciał, rąbnął Boha w samuś tyłek,

acz, myśląc sobie, że to głupie zwierze,
jął skręcać kiedyż Boh go za wydmuchę,
dyć, ty mój Bohu, któremu paździerze
same się iskrzą, a głazy są kruche,
rzecząc to, upadł i o przebaczenie
począł wypraszać, plecąc z Boha cieniem,

tak też kto gapa, niechaj w swej pamięci
zasupli owo – na Wichra i Boha,
dyć, tchu i zada nie musiał poświęcić,
o tyle ile pokątnym radocha,
nie tęp widoku, boć o własnej sile
kiedyć i padniesz na Ostrowe Dyle.

------------------------------------------------
Ostrowe Dyle – wieś w pow. przasnyskim.

Cóż rzec mogę? - fajne, świetne językowo, dowcipne, "ludowe" - jak zwykle. Jeszcze jedna "wioska poetycka" do kolekcji.
Pozdrawiam.

mam ich jeszcze dużo do przepisania, ale bez narczymu, dziękuję za miły koment
z ukłonikiem i pozdrówką MN

co tu dużo pisać klasyka klasyka klasyka jesteś atutem orgu odkąd pamiętam.
trza to w końcu wydać chyba

Zasupłać w pamięci i wydać, bo dobre. Pozdrawiam, Stefan.

Zasupłać w pamięci i wydać, bo dobre. Pozdrawiam, Stefan.
wydać? hi, toż się samo wydaje w wierszu jak to przed wiekami bohy się bawiły, no dobra, żarty żartami, acz będzie z tym trudno, wydaniem, straciłem ochotę pukać do wszelakich drzwi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. dzięki Jimmy i Stefanie za niesamowite słowa

"acz, myśląc sobie, że to głupie zwierze,
jął skręcać kiedyż Boh go za wydmuchę,
dyć, ty mój Bohu, któremu paździerze
same się iskrzą,"

ja mam chyba zbyt bujną wyobraźnię (?) :))))))))
jak zwykle barwnie, dźwięcznie i miło:)

pozdrawiam
ewa

myślę, że bujność to wielki dar
dzięki za koment
z ukłonikiem i pozdrówką MN