Lucyferski Płomień

Drży niebo i ziemia
Aniołowie ciskają kamieniami
które jak proch
Ulatują przeszłości

Słońce spada
Z bezkresu wodnej iluzji
Księżyc zatacza się
Lustrzanką piór anielskich

Ogień pochłania nienawiść
Gardząc harmonią i światem
Dobroć łzawiąc rzekami spływa
Do serc nie ludzkich

Koniec- Lucyferski ogień
Spala cmentarze nienawiści
On też chce być kochany
Mój szalony przyjaciel...
...zwiastun śmierci

Dynamiczny wiersz, ale i trochę patetyczny ;)
Trochę zgrzyta mi w uchu Lucyferski Płomień... a nie lepiej,prościej: Płomień Lucyfera? i w tekście i w tytule? Sama zdecyduj :)

Dokąd więc spływa dobroć? są na tym świecie jeszcze ludzie, którzy potrafią przelać swoją miłość, radość i ciepło do serca bliźniego, kochających dobrocią a nie egoizmem... poczekajmy spokojnie na Apokalipsą, jeszcze nie nadeszła :)
Pozdrawiam i będę czekał na następne teksty
Coolt

Apokalipsy tysiącami nachodzą ludzi... Po za tym, nie wydaję mi się żeby to miało związek z apokalipsą. Sam wiersz raczej miał przekazać koniec i początek odnosłam się do czytelnika w tej sprawie pisząc " spalając cmentarze nienawiści". A co do tytułu to nie... Uważam, że jest oddany moim myślą bowiem ja widzę istotną różnicę między Płomieniem Lucyfera, a Lucyferskim Płomieniem... Jaką? Chociażby taką, że diabeł, jak sam od dziecka zawsze w bajkach wpajany jest jako król ciemności i ognia... Gdyby napisać Płomień Lucyfera mogło by to oznaczać,że to raczej płomień nad nim panuje... a tego nie chciałam... Piszę i czesto zwracam uwagę co robię, wiem, że jeżeli wiersz nie wpadnie łatwo w ucho, można szybko zaniechać jakiejkolwiek interpetacji... Jednak czasem nie można odgonić swoich myśli i zostaje to co powinno. Jestem Ci jednak wdzięczna za Twoje uwagi :) Będę je przyjmować z chęcią :) A co do następnych... oczekuj :)