złość

Jestem smutna,
ale przynajmniej złość odeszła.
Odeszła i ogarnęła kogoś innego.
Dlaczego nie może po prostu zniknąć?
Jutro na pewno znów wróci.
Jak zawsze zrozumie, że...
...przy mnie jej jest najlepiej.
Tylko ja potrafię ją w sobie pielęgnować.
Powróci i znów spróbuje mnie pożreć.
Nie będę wiedziała, kiedy opanuje całe moje życie.
Ona będzie w moich ustach,
w moich oczach, w moim sercu.

Ale wiem, że kiedyś odejdzie
i już nigdy nie powróci.

Przepraszam (albo i nie) ale moje zdanie jest nastepujące:
trochę nadęty, pompatyczny banalik...

Pozdrawiam

Spinko, wydaje mi się, że jesteś niekonsekwentna - w piątym wersie piszesz, że na pewno powróci, w dwóch ostatnich, ze nigdy. Mam wrażenie, że jesteś jeszcze młodą osóbką, a przywilejem młodego wieku jest często zaprzeczanie samemu sobie, nawet nieświadome. Spróbuj przeanalizować jeszcze raz swój wiersz i temat złości w swojej głowie.
Pozdrawiam - Emma Bovary

w ostatnich dwoch wersach nie ma zaprzeczenia piatego wersu... zlosc odeszla na chwile do kogos innego a piaty wers mowi, ze ona i tak jutro wroci, natomiast dwa ostatnie wersy sa stwierdzeniem, w sumie nawet pewna nadzieja, ze ta zlosc kiedys odejdzie na zawsze, wiec nie widze tu zadnego zaprzeczania samemu sobie... moze i mlodzi zaprzeczaja czasem sami sobie, za to starsi potrzebuja nosic okulary, albo bardziej sie skupiac na tresci wiersza... co prawda wiersz ogolnie mi sie srednio spodobal...

w sumie rzeczywiscie tekst ten malopoetycki, troche zbyt doslowny, ale co poradzic... z czasem Spinka zobaczy ze to nie tak do konca powinno byc...

rozumiem Cię...

jak to milo, ze jeden czlowiek potrafi drugiego zrozumiec... rzadko sie to zdarza...

Co za optymizm. Ja tam wiem, że złość to uczucie, które chociażby nie wiem jak się starac itak powróci. Będzie sie kumulować w nas i bummmm!!!!... ale cóż, grunt to optymizm :-)