haiku

skwer przed operą -
na samotnej topoli
cykanie świerszcza

Proponuję, żeby każdy z czytających ten utwór wyobraził sobie, czy w tej sytuacji jest w stanie realnie dostrzec i zwrócić uwagę na koncert tego małego muzyka - jeżeli tak, to jest w nim dusza poety haiku i zadatki na prawdziwego haikowicza.

P.S. Dobrze, że na wysokiej topoli, bo w trawie pewnie nikt by go nie zauważył.

Pozdrawiam - O.

Proponuję, żeby każdy z czytających ten utwór wyobraził sobie, czy w tej sytuacji jest w stanie realnie dostrzec i zwrócić uwagę na koncert tego małego muzyka - jeżeli tak, to jest w nim dusza poety haiku i zadatki na prawdziwego haikowicza.

P.S. Dobrze, że na wysokiej topoli, bo w trawie pewnie nikt by go nie zauważył.

Pozdrawiam - O.

Czasem nie trzeba zauważać, czasem trzeba się wsłuchać, i to nie zależnie od wysokości z jakiej się patrzy. Myslę , że każdy słyszał kiedyś terkotanie wędrujące od drzewa na którym swój koncert odprawia piewik, konik polny czy świerszcz. I daje głowę , że 2 na 100 ludzi go widziało, a 100% słyszało.


Serdeczności dla haijina

Derwisz

Bardzo mi się spodobało i mozna to nawet wybronic jako haiku, a z pomocą przyjdą nam naukowcy z Nowego Orleanu, otóż "widzenie dźwięków" jest jak najbardziej możliwe i zwie sie "synestezja" --> http://serwisy.gazeta.pl/nauka/1,39514,1776157.html
Pozdrawiam ;)

Haiku to dość specyficzny rodzaj wiersza, dziwi mnie ,że postrzegają go niektórzy jedynie przez pryzmat tego, co można zobaczyć. Moim zdaniem poezja haiku opiera się na wszystkich zmysłach, więc zapach, smak, słuch, dotyk jak najbardziej mają w niej swoje miejsce. Oczywiście trzeba to wyrażać prostymi obrazami, bez używania poetycznych fajerwerków, wtedy to przemawia do wyobraźni czytelnika.

Pozdrawiam serdecznie
Derwisz