W poszukiwaniu miłości...

Strumień życia pętle tu zacieśnia.
Czym miłość nie wiesz, gdzie kwiat jej rozkwita?
Poznałeś wszystkie książki mądrości
A wnętrze Twoje wciąż pyta… i pyta…

Szukałeś nawet u wróżek śmiałych
I one pomóc Ci nie zdołały.
Mówiły ciągle „Ty nie zrozumiesz…
W ogromie Boga i tak jesteś mały”.

Teraz tak siedzisz wpatrzony w siebie:
Odbicie lustra, smutek w Twych oczach,
Otchłań niewiedzy zakleja usta…
Nie przejdziesz nigdy po nieba zboczach?

Trzymasz w ręku kartkę papieru.
Na niej widnieje znak zapytania.
Nie pytaj więcej, szukaj uczucia!
Potrzebne nie jest to do kochania.

Bohater Liryczny nie znalazł miłości, ja nie znalazłem wiersza.

pozdrawiam.;-)

Poznanie paradoksalnie to uswiadomienie sobie, ze cos takiego jak "poznanie" nie istnieje.
Uczucia to najmniej zidentyfikowane bycia i nie/bycia.
Utwor, hm..O uczuciach pisanie to wielka sztuka, powinien pan/pani sprobowac raz jeszcze podejsc do tematu.
Pozdrawiam, Chanah.

nie czuje się właściwą osobą do komentowania tekstów rymowanych, ale coś jest nie tak w rymach i pointa jakby na siłę do niej dążono