minus trzydzieściparę

na palcach zamarza chwila
wędruje światło i dusza
siedzę na wzgórzu liczę czas
oknem tęsknoty wiatr rusza

o nową jakość wciaż proszę
zmawiam paciorki do życia
ślepe nie słucha- zasypiam
światło budzi z zabicia

powdójny szpagat myśli
przerwany w połowie
strzepuję kryształki lodu
które mi chodzą głowie

Wiersz ciekawy, szczególnie podoba mi się "podwójny szpagat myśli".
Ogolnie na duży plus :)

Pozdrawiam.

Niektóre sformułowania ciekawe...
ale te rymy... "dusza-rusza" , "życia-zabicia" , "połowie-głowie"...

w moich starszych wierszach też się takie pojawiają, ale jak patrzę na to z perspektywy czasu to rzeczywiście jest to rażące...

ogólnie mogłoby być lepiej...

Pozdrawiam
Krzysiek

o nową jakosć wciąż proszę
zmawiam paciorki do życia.....
czuję bratnią duszę
pozdrawiam mocno
bardzo mi się podoba

mariusz

Dla mnie bardzo ciekawa treść

Pozdrawiam


Tadeusz

Krzysku dlatego tez publikuje w tym dziale i nie pcham sie nigdzie indziej, a te rymy... to taki eksperyment z mojej strony, bo nie przepadam za ich uzywaniem, choc ostatnio cos czesciej mi chodza po glowie.

Dziekuje komentatorom i bratnim duszom tez...pozdrawiam :)
[sub]Tekst był edytowany przez Dee dnia 19-01-2004 19:09.[/sub]

szczególnie podoba mi się "podwójny szpagat myśli".


Nawzajem. Twój wiersz też jest bardzo poetycki. Ma wiele sformułowań, które nie "stapają" twardo po ziemi ale czytając go unosze się na metr. ... brawo :D