znów

Jestem szczęśliwa.
Po raz pierwszy od wielu lat
uśmiecham się.
Od nowa nauczyłam się rozmawiać.
W końcu odnalazłam samą siebie.


Jednak znów.
Znów ogarnęła mnie lodowata pustynia obojętności.
W jednym momencie
odszedł uśmiech
odeszła rozmowa
odeszli wszyscy.
Nikt nie został.
Nawet ty odszedłeś.
Bez słowa pożegnania
po prostu odeszli.

Nic mnie już nie cieszy.
Nic mnie nie bawi.
Nic mnie nie wzrusza.

Jestem jak roślina.
Bez uczuć.
Bez bliskich.
Bez Ciebie.

Reakcja na stres? Nie martw się! Nie ten to inny - będzie nosił Cię na rękach.

wegetujesz? :] ale super wierszyk :]

Podoba mi sie ten wiersz, naprawdę. Nic dodać nic ująć.
Pozdrawiam :)

Wiersz przecietny.Stanowczo za malo w nim srodkow artystycznego wyrazu, a co za tym idzie - jak ja to mowie za malo cukru w cukrze..

Malwa :-) te anafory :-)
Nie no wierszyk bardzio ładny, ale widzi mi sie ,że o ukochanym ,ale może to omamy, przeciez zakonnicy nie wypada.
Konkrety : Super opisane uczucia. Nie tak prosto, tylko tak...ładnie i wzniośle. Można to sobie wszytko wyobrazić co czułaś...dla mnie 6!

Co to za lamenty?"Nikt mnie nie kocha , nikt mnie nie lubi"?Nie przesadzaj nie wszyscy cie znaja..
Wiersz jest okropny, ale sadzac po nastroju autorki w chwili pisania nie bede jej bardziej dolowac..