Antropologia. Fundament

Jeśli rzecz miała miejsce, to lubię uważać,
że się miała odmiennie. Bez biblijnych kuszeń
i syczących obietnic; bez "pragnę" i "muszę"
tak drastycznie odrębnych. Potrzebny był ranek,
gdy się wstało niesytym, patrzyło za bramę,
porównywało twarze oraz ich odbicia;
ważyło w rękach jabłka. Czuło się na skórze,
że silniejsza od strachu jest potrzeba pytań
i że trzeba odważniej.

Było w ich koszykach
wino, chleb i owoce; Bóg objaśniał drogę,
dawał ostatnie rady: jak czytać pogodę,
robić węzły, piec jagnię; w co ufać roztropnie,
jak godnie grzebać zmarłych. Jakby szli na studia,
tylko dłuższe, trudniejsze. Bóg jak matka w oknie;
Adam szedł gładząc finkę, Ewa rwała ziele,
a wąż u nóg się łasił jak czarny spanielek.

Później Pan wniknął w przestrzeń. Pozostało drzewo,
pierwszy punkt odniesienia. Tablica "Początek",
jak podziałka na mapie lub zaczęty wątek.

[VIII 2006]

Mhm. Zgrabne, niebanalne, trochę może za bardzo sielskie, ale raczej nie miał robić za rewolucję wiersz?...)) Na końcu drugiej rytm się nieznacznie łamie, druga może tak:

Było więc w koszykach
wino, chleb i owoce; Pan objaśniał drogę,
dawał ostatnie rady: jak czytać pogodę,
robić węzły, piec jagnię; w co ufać roztropnie,
jak godnie grzebać zmarłych. Jakby szli na studia,
tylko dłuższe, trudniejsze. Bóg jak matka w oknie;
Adam szedł gładząc finkę, Ewa rwała ziele,
a u nóg wąż się łasił jak czarny spanielek.

No i interpunkcji brak miejscami

pozdrawiam.;-)

Tak, dojrzale i umiejętnie.

Dawno pana nie było. Dużo czasu straciliśmy, dużo wierszy. My - czytelnicy, bo pan,
jak sądzę - wręcz przeciwnie:) Mam nadzieję, że to nie jest partyzancki wypad,
lecz pierwsze udeżenie zapowiadające kolejną inwazję i stałą obecność na tym forum:)
Co do utworu, to odnajduję w nim chyba wszystko, co jest potrzebne przy nazywaniu
tekstów: znakomitą poezją. Pzdr! :)

Strasznie zabiegany byłem i nie odpisałem - teraz też nie dam rady, spać trzeba iść, jutro Jarocin, potem Ostróda (mieć 20 lat to nie grzech :). Obiecuję odpisać po niedzieli, póki co dziękuję wszystkim za komentarze :)

przegadales

"obić węzły, piec jagnię; w co ufać roztropnie,
jak godnie grzebać zmarłych. "

zrezygnowales szanowny antku z dyscypliny metrum, wiec zaciesniaj tresciwego pasa. ale i tak ciekawie.

Ano ciekawe i dobre, pozdrawiam, Stefan.

Witam - odpowiadam straszliwie po czasie, ale jak zawsze - odpowiadam :)

Przede wszystkim dziękuję za komentarz Kasi Szymańskiej. Kasia: rozbrałaś ten wiersz na pierwsze i to zupełnei udanie. Dla mnie jednak jest to jeszcze ważniejszy Początek: dla mnie tam w ogóle zaczął się człowiek i jego życie, bo życie - jak mówi reklama - to sztuka wyboru :) I to wybory definiują jakim kto jest człowiekiem - a to był wybór najpierwszy, najważniejszy i - wierzę - najbardziej trafny :)

Lobo: zmiany przyswoiłem, są już w notatnikowej wersji :) Ja też mam wrażenie, że trochę za sielskie - ale rzeczywiście, to taki wierszyk, taka zabawa mitem, a nie rewolucja.

Fanaberka: no właśnie, jak coś jest żywe, to musi pytać i szukać odpowiedzi. Mieć dylematy. Miło, że się podobało :)

Bartek: przede wszystkim mam 20 lat, więc lepiej chyba, jak mi na "Ty" będziesz mówił :) Dawno mnie nei było, to prawda - ale nie straciliście zgoła żadnego wiersza, bo ja bardzo rzadko ostatnio piszę. Napisałem w między czasie kilka satyr - ale odkąd nie ma Piaskownicy na liście wierszy się do niej zraziłem i nie publikuję :) Żałuję też, że tak mało komentuję - ale to raz, że wyjazdy, dwa, że życie codzienne, trzy, że też mały portal prowadzę :) Ale postaram się bywać choć trochę częściej :)

Oskar: Trochę prawda. Z drugiej strony zastanawiam się: w sumei dlaczego wiersz nie miałby być potoczysty, opowiadać, omawiać? Pociąga mnie trochę coś takiego. Ale racja, z pewnością, w dużej mierze po Twojej stronie.

p. Stefanie: Miło :)

Pozdrawiam wszystkich,
dziękuję za komentarze,'
przepraszam, że dopiero teraz odpisuję,
pozdrawiam ponownie :)

Michał :)